Córka kata recenzja

Miażdżenie kości, tortury, ścinanie głów to codzienność Jakuba Kuisla. Mężczyzna wykonuje zawód kata w niewielkiej niemieckiej miejscowości o nazwie Shongau. Z zadawania cierpienia innym oraz handlu leczniczymi ziołami utrzymuje swoją pięcioosobową rodzinę. Bohater nie czerpie jednak satysfakcji z racji wykonywanej profesji, razi go, że budzi strach i przerażenie w mieszkańcach miasta.
Jego najstarsza córka, ciemnowłosa Magdalena również nie ma łatwego życia. Jako potomkini Kuisla jest uznana za nieczystą i nie może poślubić osoby spoza katowskiego rodu. Wszystko komplikuje fakt, że dziewczyna jest zakochana z wzajemnością w miejscowym medyku, który jest częstym gościem w domu jej ojca. Dzięki bogatej biblioteczce Jakuba, lekarz ma możliwość studiowania najnowszych i najdrogocenniejszych ksiąg medycznych, przy tym jego wizyty są okazją do zobaczenia ukochanej.
Wkrótce w bawarskim miasteczku wybucha panika, z rzeki Lech zostaje wyłowione ciało kilkunastoletniego chłopca. Zdarzenie to nie byłoby aż tak kontrowersyjne, gdyby nie tajemniczy znak znajdujący się na ciele dziecka.Bowiem koło z krzyżem skierowanym w dół od wieków uważane było za symbol czarownic.
Pierwsze podejrzenia padają na akuszerkę Martę Stechlin, u której to chłopiec wraz z przyjaciółmi spędził ostatnią noc swojego krótkiego życia. Mieszkańcy bez jakiegokolwiek potwierdzenia swoich założeń, napadają na dom kobiety. Gdyby nie natychmiastowa reakcja Jakuba Kuisla, akuszerka zostałaby zamordowana we własnym ogrodzie. Kat jednak, czuł wdzięczność dla kobiety, która lata wcześniej pomogła przyjść na świat jego dzieciom i od samego początku nie wierzył w winę znajomej. Nie bacząc na wszelkie przeciwności, postawia znaleźć prawdziwego zabójcę dziecka i tym samym uwolnić z więzienia Martę. Sprawy komplikują się, gdy zostają odnalezione zwłoki kolejnych młodych ofiar. Tłum widzi w tym działanie samego Diabła, a Kuisl ma coraz mniej czasu na uratowanie przyjaciółki. Może on jednak liczyć na pomoc zarówno swojej córki Magdaleny jak i medyka Simona Fronwisera.
Myślę, że każdy słyszał o średniowiecznych stosach, na których płonęły kobiety podejrzane o uprawianie czarnej magii. Jest to temat niezwykle interesujący i warty uwagi. Opisane przez niemieckiego pisarza polowanie na czarownice brzmi szokująco realistycznie. Ciekawskim mogę wspomnieć, że Oliver jest potomkiem rodu Kuislów. Z czego wynika, że fabuła utworu opiera się poniekąd na prawdziwych wydarzeniach.
Powieść Olivera Pötzscha jest niezwykle wciągająca. Dawno nie spotkałam się z książką, która by tak bardzo mnie pochłonęła. Atmosfera i klimat średniowiecznej Bawarii, nie pozwolił mi odłożyć utworu do późnych nocnych godzin.
Postacie zostały znakomicie przedstawione, każda z nich jest charakterystyczna i wyjątkowa. Pisarz w ciekawy sposób opisał głównego bohatera. Egzekutor bowiem zaprezentowany jest jako bardzo ludzki, na pewno nie jest to typowy, bezwzględny oprawca, który czerpie radość z zabijania. Widzimy w nim osobę czułą i wrażliwą.
Jedyne co mi nie pasuje do całości to tytuł książki. Sięgając po tę powieść, po okładce wnioskowałam, że będzie ona głównie opisywać historię córki kata, podczas gdy w rzeczywistości książka skupia się na jej ojcu i młodym medyku. Mimo wcześniej wymienionych atutów, odczuwam jeszcze pewien niedosyt treścią, odnoszę wrażenie, że książce czegoś brakuje, jednak trudno mi jest to sprecyzować.