Zazdrość recenzja

Zazdrość niejedno ma oblicze, niejedno imię, posiada niejedną twarz, jest wielobarwna i niesie ze sobą nieskończoną paletę emocji, jej dzwięk często słychać latami. Temat ten przewija się od zarania dziejów, to jeden z siedmiu grzechów głównych. Tam gdzie pojawia się interakcja międzyludzka, tam może zrodzić się to uczucie.

Na przestrzeni wieków o zazdrości pisało już wielu, ale dziś pora na Jo Nesbo i jego "Zazdrość". Jest to zbiór siedmiu opowiadań, poznajemy różnych bohaterów, w różnym wieku, o różnym statusie społecznym, różnej płci lecz wszystkich łączy jeden wspólny mianownik, jedno niszczące uczucie. To zazdrość uwalnia w człowieku skrajnie różne emocje. To destrukcyjne uczucie często staje się motywem zbrodni, człowiek przepełniony nim sięga po ostateczność. Zderzenie rzeczywistości z gwałtownym uczuciem może wywołać burzę nieszczęśliwych wypadków.

Co wspólnego mają: kobieta zdradzona przez męża i przyjaciółkę, bliźniacy i policjant, emigrantka, mężczyzna obsługujący śmieciarkę, zdradzony mąż, pisarz czy taksówkarz? Co łączy tych ludzi? Jakie uczucia wyzwala w nich zazdrość?

Nesbo to mistrz obserwacji i kreowania bohatera wiarygodnego, ubranego w prawdziwe emocje, szczerego, bardzo ludzkiego i ułomnego w swoim postępowaniu. Autor pokazuje czytelnikowi, jak każda z postaci, radzi sobie z zazdrością, jakie towarzyszą temu emocje, do czego zdolny jest człowiek w chwilach wzburzenia, jak potrafi przekroczyć strefę własnego komfortu, jak emocje przejmują nad nim władzę, odbierają rozum i dokąd go zaprowadzą. Czy stanie on na skraju przepaści, czy zawładnie nim, a może upewni w przekonaniu, że to słuszna decyzja i jedyna droga, czy będzie potrafił zapanować nad gniewem i wzburzeniem?
Mało istotne czy jest to długa, opasła powieść, czy krótkie opowiadanie, bo autor skrupulatnie buduje intrygę, przedstawia relacje ludzi i właśnie w tych kilku odsłonach przekazuje nam obrazy i wizje oddziaływania zazdrości na decyzje człowieka i często konsekwencje naszego postępowania.