Recenzja książki Pamięć ziemi

"Zamiast fantastycznonaukowych wizji otrzymujemy nudne świadectwo o dojrzewaniu głównego bohatera.

Nie tylko rys charakterologiczny, lecz także genealogiczny wywód Carda jest nazbyt precyzyjny. Na jednej z pierwszych stron książki rozrysowane drzewa rodowe rodziny Nafaia odstraszają swoją bujnością. Po co tyle tych gałęzi? Trudno połapać się wśród wielu postaci o dziwnych imionach, z których każde ma dodatkowo zdrobnienie. Niejednokrotnie do tych drzew w czasie lektury trzeba powracać, by nie tracić wątku. Orson chciałby chyba odciągnąć tym skomplikowaniem uwagę czytelnika od innych, bardzo słabych stron swojego dziełka.

Choćby od języka, który jest prosty i nużący, zupełnie nie zajmuje czytelnika, nie zwraca na siebie uwagi. Brakuje w tekście funkcji poetyckiej, przyciągającej uwagę formy, język nie wskazuje na siebie." Więcej na: http://www.ksiazeizebrak.pl/node/1046