Parada blagierów recenzja

Z przyjemnością sięgam do książki Ireneusza Pawilka "Parada blagierów - najsłynniejsze mistyfikacje", żeby poczytać o wielkich przekrętach, podejrzanych powieściach, które nie powinny powstać spod pióra tego którego powstały, o aranżowaniu pogrzebów i o fałszowaniu wszech czasów.

Książka ta ma niesłychaną zaletę tego, że ma tzw. "słownikową" konstrukcję, a więc można przeczytać o jednym z blagierów, zastanowić się, zdziwić, pośmiać i odłlożyć książkę na biurko. Kiedy najdzie nas ochota na następną wyjątkową historię - wystarczy sięgnąć i znów zanurzyć się w lekturze.

Stwierdziłam, że zabawniej będzie jak historie będę czytać na "chybił-trafił" i tak też robiłam. Książka ma aż 335 stron, więc nie jest to tylko kilka dobrze znanych, jałowych mistyfikacji!

Kolejną zaletą tej książki, choć może wciąż estetyczną jest fakt, że ma śliczną okładkę, naprawdę w moim guście. Język w niej zawarty również jest przyjemny, często przewrotny, nie wolny od kolokwializmów, ale użytych ze smakiem i humorem.

Właściwie nie znajduję ani jednej nieprzyjemnej rzeczy w naszej "Paradzie blagierów", a to dla kogoś kto wie jak zazwyczaj wyglądają moje recenzje ("fajnie, ale...", "to jest beznadziejne.." etc.) powinno być już samo w sobie doskonałą opinią na temat książki.

Jej cel został całkowicie dokonany - ciekawi, uczy (!), bawi i sprawia, że zaczyna się zastanawiać nad ogromem inwencji jaki ludzie mogli na swój temat zastosować. Zaczyna pokazywać, że naprawdę wierzymy w to co podane nam "na tacy", a często za wszystkim co przyswajamy kryje się zupełnie nieprawdopodobna, ciekawa historia.

Polecam książkę wszystkim pasjonatom literatury, sztuki, kryminału - nic nie stracicie, a dowiecie się naprawdę fantastycznych rzeczy, których nie będe nawet wymieniać, żeby nie popsuć wam frajdy czytania. Ale przekręty Witkacego czy kwestionowanie dzieł Shakespeara mogą mówić same za siebie.