Zły recenzja

Znasz twórczość Piotra Kościelnego? 💬
Każdy, kto miał z nią styczność, zapewne zauważył, że powieści autora są niesamowicie realistyczne. Kościelny uwielbia poruszać trudne, a wręcz patologiczne tematy, które wstrząsają czytelnikiem. Jednak „Zły” to prawdziwe arcydzieło gatunkowe, którym autor jeszcze bardziej podniósł sobie już i tak wysoko postawioną poprzeczkę!

„Zły” przenosi nas w mroczne czasy PRL-u, gdzie ludzie zmagają się z szarą rzeczywistością, a Wrocław i jego obrzeża nęka zło w czystej postaci… Zło, które doskonale się ukrywa i wtapia w tłum.

Piotr Kościelny postawił tym razem na odwróconą strukturę kryminału, ponieważ już od samego początku wiemy, kto jest sprawcą, a cała fabuła opiera się na dążeniu do sprawiedliwości. Zostajemy więc uwikłani w zawiłe, ale jednocześnie nieudolne śledztwo, które często zbacza z właściwego toru. Jednak czy w tamtych czasach mogło być inaczej? Zdecydowanie nie! Autor doskonale ukazuje trudności pracy w milicji, nieudolność systemu oraz mroczną stronę życia społecznego, pełnego trudnych relacji i nieufności. Czuć tutaj ogromną dawkę niepokoju i niepewności charakterystycznych dla minionych lat, w które idealnie została wpleciona geneza czystego zła. To PRL w pełnej krasie, o którym naprawdę uwielbiam czytać w kryminałach!

Portret psychologiczny Henryka Kosa – mordercy – został świetnie nakreślony. Czujemy, jak zmaga się on ze swoimi demonami, a jednocześnie jesteśmy świadkami, jak jego motywacje dotyczące zbrodni się przeobrażają, stając się coraz bardziej przerażające. Choć znamy tożsamość mordercy od samego początku, to zakończenie wbija w fotel, bo czegoś takiego nie sposób było przewidzieć.

„Zły” to powieść wciągająca już od pierwszych stron. Otacza nas mrokiem i ciężarem czasów PRL-u, nie pozwalając nabrać głębszego oddechu. Napięcie stale rośnie, by w finale uderzyć pełną parą. To historia o tym, jak cienka jest granica między dobrem a złem oraz jak łatwo można się zagubić w zakamarkach własnego umysłu. Serdecznie polecam!