Recenzja książki Zaopiekuj się mną

To nie jest zła książka, nie jest też rewelacyjna na tyle, żebym była nią zachwycona i żeby wpadła mi w pamięć. Ta książka po prostu... Jest. Mam duży love-hate relationship z nią, bo z jednej strony jest niezwykle urocza, a z drugiej strony mamy dwójkę bohaterów, którzy nijak nie potrafią zachowywać się dorośle i odpowiedzialnie w stosunku do własnych uczuć. Zwyczajnie w świecie mnie drażnili swoją relacją. Potrafię ich zrozumieć, ale nie oznacza to, że padnę z zachwytu.

Czy prawdziwa miłość zdarza się częściej niż raz w życiu? Maddie Kershaw wcale nie jest przekonana. W ataku terrorystycznym 11 września 2001 roku życie stracił chłopak, którego uważała za tego jedynego - jej wielka miłość. Od tamtej pory Maddie sądzi, że jedyne, co jej zostało, to wdawanie się w liczne romanse.

Dużym plusem tej książki jest to, że cała akcja dzieje się w Australii, którą tak bardzo kiedyś chciałabym odwiedzić. Może to poniekąd było impulsem, dla którego zdecydowałam się sięgnąć po ten tytuł? Bardzo podobało mi się, że poza typowym skupieniem się na relacji głównych bohaterów przewija się wciąż wątek nowotworu jądra u Evana. Wiele mówi się o profilaktyce raka piersi u kobiet, a tak niewiele o męskich nowotworach. Cieszy mnie zwracanie uwagi nawet w mniej wymagających lekturach na takie poważne problemy.

Jednak! Żeby nie było tak super kolorowo - jak wspomniałam już na początku, drażniła mnie relacja głównych bohaterów. Jedno się odsuwa, drugie go pragnie i odwrotnie. Zabawa w kotka i myszkę, a ostatecznie główny bohater to pies ogrodnika. Od początku czuć było między nimi chemię, która była cudowna, ale skomplikowanie ich relacji było zwyczajnie denerwujące, żeby tu nie użyć trochę ostrzejszych słów.

Ostatecznie, uważam książkę za dość fajną, ale nie zachwycającą. Czytało się ją szybko, zwracała uwagę na ważny problem. To już druga moja powieść, gdzie opisywana jest strata po zamachu z 11 września 2001 roku (którego niedługo jest rocznica!). Gdybym miała ją podsumować - powiedziałabym, że po prostu jest okej.