Lęki podskórne recenzja

Jaka była ostatnia książka, przy której mieliście poczucie, że jesteście przywiązani do fotela i nie możecie odłożyć jej ani na minutę, aby nie uronić choćby jednego zawartego tam słowa? Taką powieścią dla mnie zdecydowanie były "Lęki podskórne" Marty Zaborowskiej!
Życie Leny(Luny) Bielak wydaje się być pozornie bajką i spełnieniem marzeń. Ślub ze znaną osobą może jawić się jako sielanka, jednak skrywany przez nią sekret nie pozwala cieszyć się jej z tego w pełni. Luna bowiem cierpi na zaburzenie osobowości, które powoduje w niej chwiejność emocji i brak pewności co do najbliższej przyszłości. Dodatkowo, w dniu czterdziestych urodzin, jej mąż doznaje poważnych obrażeń podczas wypadku samochodowego. Wszystko to powoduje początek destrukcyjnego końca Luny. Staje się obiektem pozornych sądów wydawanych jedynie poprzez pryzmat jej osobowości. Jednak tak naprawdę to pozorna ofiara zamienia się w prześladowcę, a najbardziej poszkodowani są w tym wszystkim niewinni i bezbronni... Zgodnie z cytatem z okładki "Najstraszniejsze demony mieszkają w nas samych. Starajmy się ich nie zbudzić..."
Ten porywający thriller psychologiczny spowodował, że nie mogłam być niczego pewna podczas jej lektury. Jeden poukładany w mojej głowie scenariusz momentalnie zmieniał się w inny, zmieniony przez autorkę o 180 stopni. Powodowało to wiele pozytywnych emocji i zachwytów, gdyż zmusiło mnie to do nieustannego zmieniania sądów na temat bohaterów. Całość dopełnia bardzo dobre pióro autorki. Postacie są bogato opisane psychologicznie; szczególnie przy postaci Luny czułam się jakbym została dopuszczona do wnętrza jej umysłu i dane mi było przeżyć jej lęk i przeżycia wewnętrzne. Jedyny drobny minus, do którego można by się doczepić to trochę zbyt przydługie opisy umieszczone na początku książki, jednak wszystko to wynagrodzone jest w dalszej części. Pamiętajcie, nie możecie być niczego pewni do ostatniej stronicy... Serdecznie polecam!
Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Czarna Owca.