Sztuka uprawiania róż z kolcami recenzja

Ostatnio w moje ręce wpadła książka „Sztuka uprawiania róż z kolcami” Margaret Dilloway. Zainteresowała mnie prosta, ale ciekawa okładka z płatkami róży, zagadkowy tytuł oraz ciekawy opis. Nie bez znaczenia były również pozytywne recenzje wśród czytelników, więc gdy tylko lektura trafiła w moje ręce, od razu zabrałam się za jej czytanie...

Bohaterką jest Gal, nauczycielka biologii po trzydziestce, która od wielu lat choruje na nerki. Z tego też powodu jest stałą bywalczynią szpitala, gdzie poddawana jest dializoterapii. Ma już serdecznie dość męczących zabiegów, jest zniechęcona i ... nieco zgorzkniała. Wszędzie widzi niemiłych i wrogo nastawionych do niej ludzi. Przeszczep nerki mógłby uratować jej życie i sprawić, że co kilka dni nie musiałaby być poddawana ciągłym dializom, ale niestety na dawcę czeka się bardzo długo. Kiedy już pojawia się narząd, okazuje się, że trafia on do alkoholika a nie do Gal. Czyżby los celowo rzucał jej kłody pod nogi? I jeszcze ta wredna lekarka! Całe szczęście kobieta poza pracą i skupianiu się na swoim zdrowiu ma piękną pasję. Krzyżuje rzadkie odmiany róż i wychodzi jej to znakomicie. Na dodatek niedługo mają być zawody hodowców tych kwiatów i Gal zamierza wziąć w nich udział. Tymczasem dość niespodziewanie do Gal przeprowadza się siostrzenica Riley. Spokojne, ustatkowane, aby nie napisać nudne, życie bohaterki zmieni się do góry nogami. W tym wszystkim jednak Gal będzie mogła spojrzeć na wiele kwestii z zupełnie innej perspektywy a spotkanie z nastolatką okaże się bardzo wartościowe dla nich obu...

Cóż mogę napisać o tej książce? Przede wszystkim jest to lektura z przesłaniem. Z pewnością po jej przeczytaniu pojawią się różnorodne refleksje i przemyślenia, co uważam za niemały plus. Poza tym sam pomysł na opowieść jest interesujący, podobnie jak jego przedstawienie czytelnikom. Wciągnęłam się w historię od pierwszych stron i z niemałą przyjemnością śledziłam poczynania Gal oraz jej spojrzenie na wiele spraw i ludzi wokół. Jak się okazuje, wiele zależy od nas i naszego podejścia. Wraz z bohaterką, która nakreślona jest barwnie i szczegółowo, przechodzimy kolejne stadia od wrogości, zaprzeczania, złośliwości i podejrzliwości aż po zrozumienie i pogodzenie ze sobą i osobami, z którymi się styka. Ta wewnętrzna przemiana jest potrzebna, aby finalnie odkryć prawdę o sobie i wyzbyć się egoistycznych zachowań. Jednak choroba i jej wpływ na bohaterkę to tylko część książki. Sporo tu będzie także o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, rodzinie, przyjaźni i realizowaniu swoich pasji czy marzeń. W tekst wpleciono zgrabnie ciekawostki na temat hodowli róż, które bardzo mi się podobały i urozmaiciły nieco całą fabułę. Polecam serdecznie tę powieść, zwłaszcza jeżeli lubicie ciepłe, mądre i życiowe lektury. Pozdrawiam!!

Moja ocena: 5-/6