“Nie chciałam mu opowiadać o tym, co kocham. Miałam poczucie, że gdybym to zrobiła, zbrukałabym czystość i piękno tego, co lubię robić. To należało tylko do mnie. Nie byłam gotowa, by dzielić się z nim moimi przemyśleniami.”
“- Dla mnie piękno jest abstrakcyjne - stwierdzam wreszcie. - Wzbudzać mój podziw mogą dźwięki, kształty albo struktura, ale nigdy nie całokształt, dlatego tak bardzo lubię słuchać, jak komentują coś inni ludzie, i sprawdzać ich reakcje na rzeczy, które dla mnie są trudno dostępne.”
“Przestałam dokuczać moim nogom, że są za grube, za krzywe, za koślawe i tak dalej. Widzę w nich samo piękno. Lubię je, wręcz kocham. Jestem im taka wdzięczna, że mnie noszą. Dzięki nim czuję niezależność, mogę pójść, dokąd tylko chcę.”