Wyszukiwarka

“Jej kostium, czarno-biała sukienka, ciekawie determinował ruchy odtwarzanej postaci. Część biała poruszała się z pełną dystynkcją, czarna miała ruchy niezborne, chaotyczne i połamane. Obie strony ciała pracowały na zmianę. Białą wyposażono w obfity koronkowy żabot wysiany cyrkoniami, wysoki połyskujący mankiet i strojną wystającą spod sukienki halkę. Czarna, patrząc od dołu, dostała od projektanta halkę postrzępioną, dziurawy, bliższy szacie czarownicy rękaw i oberwany, zwisający żabot. Jedna stopa była w zgrabnym, białym pantofelku, druga bosa.
(…) To oczywiste, że wszelkie zaufanie do niej nie wchodziło już w grę. Narastała natrętna myśl, że sprowadziła mnie z pełnym rozmysłem i że w dużej mierze chodzi o to, by akcją w architektonicznym dziwolągu zdezorientować i zachwiać tym, co czuję.
„Dziennik wyjścia”, fragment, Bogumiła Juzyszyn-Banaś. Wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 2023.”

“Pięk­no i śmierć to dwie stro­ny tego sa­me­go me­da­lu.”

“Z per­spek­ty­wy ni­niej­szej opo­wie­ści jest to fakt jed­no­cze­śnie ważny i cał­kiem nie­istot­ny – jak więk­szość rze­czy, w za­leż­no­ści od tego, z któ­rej stro­ny pada na nie świa­tło.”

“Pięk­nie. Ad­wo­kat. Na do­da­tek taki, który prze­czy­tał ko­men­tarz do VATu. Nikt by mnie za cenę życia nie zmu­sił, żebym prze­czy­ta­ła tego cho­ciaż dwie stro­ny. Kto by po­my­ślał… Ja to nawet na jed­no­ra­zo­we bzy­kan­ko in­tu­icyj­nie wy­bie­ram fa­ce­ta, który nie jest de­bi­lem. Za­wsze to jakiś ta­lent.”