“Dobre serce upiększy twoją twarz, mój chłopcze, nawet jeśli będziesz całkiem czarny. A złość oszpeca i zohydza najpiękniejsze oblicza.”
“Emily i mnie tyle samo łączy, co dzieli. Obie jesteśmy szczupłe, chociaż ona od czasu procesu schudła jeszcze bardziej, tak jak ja po wypadku, który siedem lat temu zrujnował moje życie. Nasze dzieci są w tym samym wieku. Obydwie nie mamy mężów, a nasi synowie nie mają ojców.”
“The Folly had last been refurbished in the 1930s when the British establishment firmly believed that central heating was the work, if not of the devil per se, then definitely evil foreigners bent on weakening the hardy British spirit.”
“- Nie bądź męczennicą. Nie potrzebujemy kolejnej świętej.”
“Lepsze krótkie kadencje niż długoletnia, skostniała władza.”
“By się dowiedzieć o czym naprawdę jest dana opowieść nie należy pytać pisarza. Trzeba zapytać czytelnika.”
“Zawsze jesteśmy czymś więcej, niż nam się wydaje. ”
“Pytania przelatują przez mój umysł jak błyskawice przecinające niebo. Otwieram księgę i czytam dalej, szukając odpowiedzi, którą - obawiam się - już znam.”
“Wiem, jak to jest uciekać przed tym, kim się jest.”
“Sensownym wyjaśnieniem można ukryć prawie wszystko przed niczego niepodejrzewającymi oczami. ”
“Tak bardzo staramy się stworzyć te małe kapsuły czasu. Wspomnienia rozciągnięte tak, żeby, niczym bożonarodzeniowe światełka, rzucały idealny blask w idealnych odcieniach. Jednak to nasze grymaszenie, wybieranie tego, co najlepsze - to nie jest prawdziwa pamięć.”
“Pamięć jest wredna, zadaje najboleśniejsze ciosy, raz po raz zalewa świadomość złymi kolorami. Moment upokorzenia, klęski albo absolutnej wściekłości, odtwarzany bez końca. Pamięć owija nim twój mózg, plotąc coś na kształt stryczka. Nie zabije cię, ale sprawi, że poczujesz ucisk każdej najgorszej chwili. Jak to powstrzymać? Jak uwolnić swój umysł?
Szkoda, że nie mogę rozkazać swojemu mózgowi: Proszę. Śmiało. Rozsupłaj te wspomnienia, niech przepadną.”
“Mój niepokój rozszerzał się jak koralowy balon, jego kolor bladł z każdym oddechem, który napełniał mu brzuch, aż niemal dało się zajrzeć do środka. Został tylko cień koloru, jednak nie zniknął, nie opuścił mnie.”
“"Wojna to nie złuda, a pokój ma swoją cenę"”
“To ona zaczynała mnie zmienić dziewczyna, którą całowałem niespiesznie patrząc wprost w głębię niebieskich oczu i dając się pochłonąć oceanowi szalejących w niej uczuć. Mogłem być dumny z tego, że zostałem obdarzony zaufaniem. Chciałbym jeszcze te by się we mnie zakochała, ale uważałem, że na to potrzeba czasu, bo takie uczucia nie pojawiały się po kilku dniach znajomości Sam czułem się nią odurzony jak narkotykiem, lecz czy mogło to być coś więcej?"
°Wiedeński pocałunek- Emily May, Annett Lievre°”
“Pojawiała się przed moimi oczami w dzień w nocy. Nie pomagało upojenie alkoholowe czy odwrócenie uwagi przez kumpli. Zakochałem się pierwszy raz w życiu i pierwszy raz przeżyłem tak wielkie rozczarowanie. Dzięki niej dzięki dziewczynie, która wtargnęła w moje rycie zniszczyła we mnie wszystko Mówi się, ze faceci nie mają uczuć. Gowno prawda? Jeśli kochają, przeżywają rozstanie równie mocno co kobiety. Może szczegół tkwił w tym, że mężczyźni lepiej potrafią maskować uczucia?
°Wiedeński pocałunek- Emily May, Anett Lievre”
“" Przenośnia, ale całkiem bliska rzeczywistości. – Walter zrozumiał, że Raphael kocha ten hotel. - Prawda jest taka, że istnieje pewna grupa docelowa, gotowa zapłacić mnóstwo pie niędzy za to, by móc na chwilę uciec od świata współczesnego" ”
“"-To nie do końca gra, bardziej rodzaj pragmatyzmu nape dzanego siła woli. Postanawia być kimś szczególnym i jej się to udaje." ”
“"Przekroczyliśmy granicę, to było oczywiste, ale później nikt nie potrafił dokładnie określić, gdzie ona leżała. A może każdy z nas miał inne granice czy też przekroczył tę samą w innym czasie?" ”
“Na pewnym etapie chyba wierzymy, że jeśli świat ma się skończyć i odbudować na nowo, jeśli ma się wydarzyć jakaś nieprawdopodobna katastrofa, to my również się odbudujemy i staniemy lepszymi, bardziej heroicznymi, bardziej prawymi ludźmi.”
“…jeśli pojawi się ostateczny dowód, że żyjemy w symulacji, właściwą odpowiedzią na tę wiadomość będzie: I co z tego. Życie, które toczy się w symulacji, wciąż pozostaje życiem.”