Wyszukiwarka

“Z upływem czasu zanika hałas poszczególnych dni, coraz trudniej dokładnie przypomnieć sobie, jak brzmiało życie codzienne, jaka była idea ciszy - jaki był repertuar dźwięków, przypominających biały szum: kichanie, kaszel, wzdychania i ziewania, przejeżdżające samochody osobowe i ciężarowe, sporadyczne nawoływania przekupniów i kaznodziejów, kapryśne buczenie lodówki, dalekie syreny, alarmy i ptaki imitując alarmy, melodia, gwizdanie albo mruczenie, drżenie drzwi, a nawet słowa, całe zdania wypowiedziane tonami współgrającymi z ciszą. ”

“Wszyscy gadają sami do siebie, ale jeśli zobaczą film, w którym ludzie gadają sami do siebie, gotowi są wyjść w połowie seansu, pełni oburzenia, i wracają do pustego domu, by na głos i nie wiadomo do kogo, powiedzieć: Ale kiepski film. ”

“Mówią, że na tym właśnie polega szczęście: nie odczuwać nigdy, że lepiej byłoby znajdować się w innym miejscu, nie odczuwać nigdy, że lepiej byłoby być kimś innym. Inną osobą. Kimś młodszym, kimś starszym. Kimś lepszym. ”

“Oddzielanie mężczyzn od kobiet, jakby byli niekompatybilni, uważasz za naturalne? - Ton kobiety ocierał się o wrogość, a mimo to, zachowywał pełną swobody, naturalną melodię. ”

“Żeby nie czuć straszliwego ciężaru Czasu, który miażdży wam barki i zgina grzbiet ku ziemi, musicie wciąż się upijać. ”

“Powiedział, że wszyscy mają prawo do tego, by im przebaczono. (powtórzył to kilkakrotnie, zachowywał się jak ksiądz). ”

“Poeci chilijscy są, o dziwo, sławniejsi od powieściopisarzy, a wielu powieściopisarzy pisze książki o poetach. Oni są jak bohaterowie narodowi, legendarne postaci. ”

“Poeci chilijscy lubią rywalizację, przypominają w tym nowojorczyków. Tak jakby w grę wchodziły ogromne pieniądze. A wcale ich nie ma. Zero. ”

“Bycie poetą chilijskim jest jak bycie peruwiańskim szefem kuchni albo brazylijskim piłkarzem lub wenezuelską modelką. ”

“Niektórzy radzą lepiej sobie z wypełnianiem wniosków o stypendia niż z napisaniem wiersza. ”

“Być może w książkach jest klucz do wszystkiego.”

“Poezja jest jak choroba.”

“Czasem jesteśmy bowiem całkowicie przekonani o czyjejś obecności, podnosimy wzrok i okazuje się, że nikogo tam nie ma, to bardzo rozczarowujące. ”

“Tak to czasem bywa, myśli Pru: kiedy rozmowa wartko płynie, a śmiechom nie ma końca, nawet całe morze alkoholu nie uderza do głowy.”

“Niektórzy przestają się przyjaźnić, zrywają przyjaźń na całe lata, ale później godzą się i przyjaźnią jak gdyby nigdy nic. ”

“Taka jest idea, być nieposłusznym wobec wszystkich. Być nieposłusznym wobec samego siebie, to najważniejsze. Najistotniejsze. ”

“Kiedy przyjdzie pan do szpitala, łatwo mnie pan rozpozna: będę tym, który jest najbardziej do siebie podobny.”

“Poeci są bardziej nieporadni i autentyczni. Robią w słowach, ale nawet mówić nie potrafią. ”

“Lepiej pisać, niż nie pisać. Poezja jest wywrotowa, bo cię naraża, rozwala na amen.”

“Ale dziennikarze pytają, bo to ich pra-ca. Najlepsza [raca na świecie!”

“Lepiej nie mieć imienia.”

“Co pewien czas należy zmieniać hasło, dla bezpieczeństwa, choć wiele osób, być może większość, trzyma się wiernie raz wybranej formuły, bo strach przed zapomnieniem hasła jest silniejszy od lęku przed elektronicznym oszustwem czy kradzieżą. ”

“Niektórzy w chwili rozpaczy łapią na Biblię, albo I Ching lub Tybetańską Księgę Umarłych. Gonzalo robi to samo, ale z wierszami. ”

“Bo nie zastanawiamy się zbytnio, kiedy wystukujemy hasło, już jesteśmy przyzwyczajeni do automatycznego ruchu palców na klawiszach. ”

“Wstaje i zastanawia się nad nieomylnością snów, ale myśli zarazem, że znaczenia snów nigdy nie są nieomylne. ”

“Poezja jest jednak do czegoś przydatna, że słowa bolą, wibrują, leczą, pocieszają, rozbrzmiewają, trwają. ”

“No i tak to jest, że tomiki poetyckie z czasem nabierają większej wartości niż książki prozatorskie. ”

“Człowiek w ostateczności zawsze upodobnia się do tych, z którymi się najczęściej styka. ”

“Bo z językami jest tak, że trzeba w nich mówić, człowiek zapomina, jeśli ich nie używa. ”

“Sprawiali wrażenie dwojga nieznajomych rozpaczliwie szukających wspólnego tematu; niby o czymś rozmawiali i niby byli razem, ale wiedzieli, że tak naprawdę rozmawiają o byle czym i są samotni. ”