Wyszukiwarka

Zadnego światła.....ani szkła......widzę tych ludzi......widzę tę wieżę......okno........słyszę.......Roderick Usher.........oszalałem albo zaraz osza...

Kokon, w którym tkwię jest śliski jak szkło.

Jestem tak śliczny, że nie miałaś siły się oprzeć.

– Słyszałam – ciągnęła Marika – że Ley ma świeże siły poza miastem.

Śmiech, świst, nagły brzdęk tłuczonego szkła, okno, kulisty przedmiot, odłamki niebieskiej porcelany, grecki wzór, podmuch wiatru.

Na coś podobnego pozwalała sobie niezmiernie rzadko, jedynie w trudnych chwilach, kiedy potrzebowała wytężyć wszystkie siły.