Avatar @Nessi

Nessie_mercury

@Nessi
2 obserwujących.
Kanapowicz od ponad 4 lat. Ostatnio tutaj około miesiąca temu.
Napisz wiadomość
Obserwuj
2 obserwujących.
Kanapowicz od ponad 4 lat. Ostatnio tutaj około miesiąca temu.

Cytaty

Dorastanie polega na oddalaniu się od rodziców.
Dobre rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom, złe - tylko złym. Nikt nie chce wierzyć, że życie jest przypadkowe.
Rozpacz jest zrozumiała w każdym języku.
Istoty ludzkie to nie są rozsądne stworzenia. Zamiast kierować się logiką, kierujemy się emocjami. Świat byłby znacznie przyjemniejszym miejscem, gdyby było odwrotnie.
Miałem dać się ponieść wiatrowi, tyle że ten ucichł zupełnie.
Po prostu szukasz kogoś, kto cię uratuje. Musisz uratować sam siebie.
Wmawiamy sobie, że wszystko ma swoją przyczynę, ale tak naprawdę karmimy się bajkami. Sami wymyślamy powody, które nic nie znaczą.
- No weź. Tragedie są zabawne.
- A bierzemy udział w tragedii? - pyta, uśmiechając się szeroko.
- Oczywiście. Bo czym innym jest życie? Na końcu wszyscy umierają.
- Nie wierzę w miłość.
- Miłość to nie religia - odpowiada. - Istnieje bez względu na to, czy w nią wierzysz, czy nie.
Ten wielki świat mieści w sobie aż za dużo smutnych pieśni.
Przeznaczone jest nam, byśmy patrzyli na świat czworgiem oczu, po prostu razem, bo bez naszej miłości ten świat jest przerażająca trąbą, na której dudni brutalny i zgniły piewca śmierci.
Uważaj czego sobie życzysz, bo jeszcze to dostaniesz.
Jest rozbawiony sobą, że dał się tak bardzo wciągnąć w powieściowe dramaty. Wydaje się czymś intelektualnie niepoważnym zajmowanie myśli planami małżeńskimi fikcyjnych ludzi. Ale tak: literatura go porusza. Jeden z profesorów nazywa to rozkoszą dotyku wielkiej sztuki. Słowa te brzmią nieomal erotycznie.
Przebywanie z nią na osobności jest jak opuszczenie pokoju z normalnym życiem i zamknięcie za sobą drzwi.
...poczuł w swoim ciele dawny puls przyjemności, jaki daje obejrzenie popisowego gola, migotanie światła pomiędzy liśćmi, fragment muzyki z okna przejeżdżającego samochodu. Życie podsuwa te chwile radości na przekór wszystkiemu.
Ubranie doświadczenia w słowa daje mu poczucie kontroli, jak gdyby zamykał je w słoiku, by nigdy już nie mogło mu umknąć.
Zupełnie jakby coś, co całe życie brał za namalowane tło, okazało się prawdziwe, i słynne dzieła sztuki, i sieci metra, i pozostałości muru berlińskiego. Tym właśnie są pieniądze, czymś, dzięki czemu świat staje się prawdziwy. Jest w tym coś strasznie zepsutego i seksownego.
Życie to coś, co się zabiera ze sobą we własnej głowie.
Marianne ogarnęło poczucie, że jej prawdziwe życie rozgrywa się gdzieś bardzo daleko, bez jej udziału, i nie miała pojęcia, czy się kiedykolwiek dowie, gdzie ono jest i czy stanie się jego częścią. To uczucie nachodziło ją często w szkole, aczkolwiek nie towarzyszyły mu żadne konkretne obrazy, które by podpowiadały, jak owo prawdziwe życie miałoby wyglądać ani jak miałaby się w nim czuć. Wiedziała jedno: gdy się zacznie, nie będzie musiała go sobie wyobrażać.
Kultura jest rodzajem performansu społecznego, a literaturę fetyszyzuje się za zdolność zabierania ludzi wykształconych w fałszywą emocjonalną podróż, żeby mogli później czuć się lepsi od ludzi niewykształconych, o których podróżach emocjonalnych lubią czytać.
Natura to harmonia, a harmonia to właściwe proporcje Zła i Dobra.
W realnym świecie obok Dobra występuje Zło, a obok ludzi wartościowych egzystują szaleńcy. Jeśli ich wyeliminujemy, świat stanie się sztucznie izolowanym i przestanie się rozwijać. O postępie i rozwoju decydują nie tylko ludzie normalni, moralni i dobrzy. Także niemoralni, nienormalni, inni niż wszyscy, niestety również osobnicy budzący sprzeciw i obrzydzenie. Jednak zło odkryte i zdefiniowane jest mniej niebezpieczne.
Nigdy nie można być pewnym, co w naszej pamięci jest ważne.
Jeśli ustrzeżesz ludzką Istotę przed wszelkim Złem, które jej zagraża lub które może popełnić, to ją odczłowieczysz.