Skazana na książki

 

Freda pełni funkcję Podręcznej w Republice Gilead. Od tej pory jej życie zamieniło się w koszmar. Jest niewolnicą. Może raz dziennie opuszczać dom Komendanta, aby udać się na targ. Świat wokół również zmienił się nie do poznania: nie ma standardowego pisma, teksty zostały zastąpione obrazkami, zupełnie jak w starożytności. Podręcznym nie wolno było czytać. W tym pozbawionym wartości świecie kobieta musiała modlić się o potomstwo, gdyż tylko ciężarne miały określoną wartość w społeczeństwie. Stało się tak za sprawą krytycznego poziomu wskaźnika przyrostu naturalnego. Freda doskonale pamięta przeszłość, kiedy wspólnie z kochającym mężem wychowywała córeczkę, miała pieniądze i mogła mówić jak wszyscy obywatele. Ten piękny świat to wytwór jej wyobraźni, która utkwiła w przeszłości. Idylla, która nie istnieje, rozsypała się w proch.

 

Autorka porusza w powieści bardzo aktualny, niezwykle bolesny, ale istotny z punktu widzenia społeczeństwa problem przemocy wobec kobiet. Pomimo upływu lat wciąż istnieją kraje, w których ich prawa są łamane, a one same uznawane za gorsze. Margaret Atwood pokazuje świat zepsuty do szpiku kości, gdzie kobieta jest przedmiotem w rękach mężczyzny, jego marionetką. Zupełnie jakby ten chciał udowodnić swoją wyższość. Jedynym prawem, które obowiązuje, jest ortodoksja, reżim i miliony zakazów stosowanych wobec tych istot.  Świat niejednokrotnie bywał dla nich piekłem na ziemi. Niestety, przykładów nierównego traktowania kobiet jest mnóstwo. Świadomość tego zjawiska boli i przeraża najbardziej.

 

Ta powieść szokuje w sposób nieoczywisty. Wyważony, spokojny ton przeraża najbardziej. Potęguje poczucie obojętności na los krzywdzonych kobiet. Autorka bardzo rzadko sięga po sceny brutalne. W dobitny sposób pokazuje natomiast, że przemoc wobec kogokolwiek nie zawsze jest równoznaczna z fizycznością, torturami i rozlewem krwi. Większą krzywdę wyrządza ta, której na pierwszy rzut oka nie widać, będąc obserwatorem, a nie częścią danej zbiorowości. W przypadku tej powieści przemoc staje się częścią niewłaściwie funkcjonującego systemu,, który w konsekwencji przyczynia się do pozbawienia wzorców społeczeństwa, degradacji jego moralności. Potrafi także skutecznie zaburzyć zdolność odróżniania dobra od zła, gdyż kobiety dotknięte brutalnym reżimem nie widzą nic złego w swoim zachowaniu. W takim niekorzystnym, trudnym dla siebie położeniu znalazła się Freda, której odrzucenie ideałów pozwala wierzyć w istotę człowieczeństwa.

 

Książka przedstawia katastroficzną wizję przyszłości kobiet. Wszystko to, wobec czego obecnie sprzeciwiają się kobiety, spełnia się. Dopuszczalna aborcja, antykoncepcja i wyzwolenie od grzechu. Ucieczka od krzywdzących wzorców. Czy w takiej wizji przyszłości można doszukiwać się szczęścia i ratunku od cierpienia, poświęcając coś kosztem czegoś? Odpowiedź wydaje się oczywista.

 

„Opowieść Podręcznej” Margaret Atwood to  wstrząsająca, mocna powieść o kobietach pozbawionych wszelkich praw. Została napisana w sposób przystępny, co stanowi nie lada wyzwanie w przypadku tak trudnej tematyki. Bezradność wobec systemu, konieczność podporządkowania się bezlitosnym zasadom umniejsza rolę kobiet w społeczeństwie, uprzedmiatawia je, degradując do roli prymitywnej. Ta książka z pewnością wywołuje skrajne emocje i burzliwe dyskusje. Surowość unosi się z jej kart. Lektura niełatwa, ale zapadająca w pamięć.

 

Major Włodzimierz Łodyna, oficer polskiego wywiadu, zostaje wysłany do Bagdadu, aby zweryfikować informacje na temat możliwej lokalizacji zaginionego arcydzieła - „Portretu młodzieńca” pędzla renesansowego malarza, Rafaela Santiego. Obraz miał zostać skradziony przez irackich żołnierzy w 1990 roku po wcześniejszym wywiezieniu go z Polski podczas II wojny światowej. Po dotarciu do Iraku okazuje się bardzo szybko, że informator nie żyje. Sam Łodyna natomiast wpadł w środek akcji wywiadowczej na Bliskim Wschodzie. Nie wszyscy jednak wiedzą, że ma on w rękawie asa - list od Mieczysława Kleinera, niedoszłego artysty, przemytnika i byłego oficera wywiadu II RP. Podczas wojny otrzymał tajną misję. Aby uniknąć śmierci, przemieszczał się z pewnym pakunkiem z Polski - dokładnie z Krakowa - do samego Iraku.

 

Postać majora Łodyny wyraźnie wysuwa się na pierwszy plan powieści. Jego zadanie pozornie wydawało się proste - miał jedynie pomóc w znalezieniu zrabowanego obrazu. Wkrótce sam przekona się, jak bardzo pozory mogą mylić. To oficer sumienny, z rozległą wiedzą, zorientowany w temacie, sumienny, nierzadko szukał pomocy u innych osób. Bywał bezpośredni, w razie potrzeby ponaglił lub zrugał pozostałych, chcąc utrzymać akcję w ryzach. W powieści można także odnaleźć wątek obyczajowy. Serce majora skradła Ewa, Ukrainka, starająca się o polskie obywatelstwo. Na szczęście ten motyw został delikatnie wpleciony w całość i nie przeszkadza podczas lektury.

 

Czy tematyka zrabowanych dzieł sztuki podczas II wojny światowej została wyczerpana? Ta powieść jest dowodem na to, ze jeszcze nie wszystko zostało powiedziane. Przypadków grabieży dzieł sztuki podczas tego światowego konfliktu było znacznie więcej. Działania wroga rozciągały się na o wiele szerszą skalę. Obraz, o którym mowa w powieści, to jedynie kropla w morzu skradzionych zabytków. Niestety, podczas wojny takie działania uważano za zupełnie naturalne. Ten wątek dotyka najbardziej, porusza i zapada w pamięć.

 

Miejsca akcji powieści są również intrygujące, ale odlegle dla osób nie znających tematu. Bliski Wschód jawi się obco. Inna kultura, obyczaje (pita w ogromnych ilościach kawa z kardamonem), mentalność narodowa. Te miejsca akcji dla części osób mogą być fascynujące i jedynie zachęcić do zgłębiania tematu. Autorzy wrzucili Czytelników na nieznane wody, jednak udało im się wybrnąć i uniknąć tym samym niedopowiedzeń fabularnych.

 

Powieść wyróżnia także jej konstrukcja. Dwie płaszczyzny czasowe, które zgrabnie zazębiają się. Współczesność to motyw szpiegowski i poszukiwanie dzieła, przeszłość - wojna i wspomnienia Mieczysława Kleinera. Niestety, tortury stosowane przez Niemców są prawdziwe. Armia hitlerowska dokonywała o wiele gorszych rzeczy. Mieczysław Kleiner pozostawał w Bagdadzie, gdzie z rozkazu generała Władysława Sikorskiego tworzona była Armia Polska. Wątek historyczny fascynuje i dopełnia całość.

 

Im dalej w przebiegu wydarzeń, tym robi się coraz niebezpieczniej. Pomysł wysyłania polskiego oficera wywiadu w tak odległe miejsce wiązało się z odpowiednim przeszkoleniem. Na szczęście major Łodyna posiadał odpowiednią wiedzę o sytuacji politycznej w Iraku po obaleniu reżimu Saddama Husajna. Niewinny obraz również zaczyna stwarzać realne zagrożenie. Nagle wzbudza zainteresowanie tych, po których najmniej można się tego spodziewać. Rozpoczyna się kocioł politycznych rozgrywek na najbliższym szczeblu.

 

Autorzy znają przepis na powieść doskonałą. Opisy miejsc akcji są autentyczne. Książka obfituje także w ciekawostki i prawdziwe wydarzenia z codziennego życia szpiegów. Styl autorów angażuje już od pierwszych stron, skutecznie wciąga w historię. W efekcie na rynek trafiła prawdziwa perła w swoim gatunku.

 

„Operacja Rafael” Marcina Falińskiego i Marka Kozubala to perfekcyjny debiut literacki. Ta książka powinna być przetłumaczona. Autorom należą się szczere gratulacje. Żal było kończyć czytać tę powieść. W sercach tli się nadzieja na kontynuację. To prawdziwe arcydzieło na polskim rynku wydawniczym. Rewelacyjny debiut, który może konkurować z tytułami zagranicznymi.

 

 

Joanna Chyłka jest prawniczką, mającą własną kancelarię w Warszawie. Pod jej skrzydła trafia młody aplikant, Kordian Oryński, rozpoczynający swoją praktykę. Po pewnym czasie zostaje on ochrzczony Zordonem. Pierwsza sprawa, którą będzie musiała rozwiązać para bohaterów nie należy do najłatwiejszych. Syn biznesmena zostaje oskarżony o zamordowanie dwóch osób. Sprawa wydaje się oczywista. Sytuację komplikuje fakt, że mężczyzna spędził dziesięć dni zamknięty we własnym domu w towarzystwie zwłok. Nie ułatwia zadania parze prawników. Nie przyznaje się do winy, nie zaprzecza jednak, że jest mordercą. Czy uda się doprowadzić tę sprawę do szczęśliwego finału?

 

Postać Joanny Chyłki wysuwa się w tej powieści na pierwszy plan. To ambitna, bezkompromisowa, nie znosząca sprzeciwu, zaprawiona w bojach prawniczka, która pracuje dla równie bezwzględnej warszawskiej kancelarii Żelazny&McVay, rządzącej się własnymi, twardymi regułami. Bohaterka jest niezwykle wyraziście nakreślona, charyzmatyczna. Prowadzi specyficzny, dość nietypowy styl życia. Pije mocną kawę, je chude mięso, nie stroni od alkoholu i przelotnych, luźnych relacji damsko-męskich. Mknie z zawrotną prędkością po ulicach Warszawy, relaksuje się przy mocnych brzmieniach metalu. Pracując w renomowanej kancelarii, odczuwa na sobie presję, aby każdą sprawę doprowadzić do końca. Dla niej nie ma batalii nie do wygrania. To bohaterka z krwi i kości, mocna, nieugięta w postanowieniach, nieustraszona. Swoją determinacją z pewnością onieśmieliłaby niejednego mężczyznę. 

 

Na uwagę zasługuje także towarzysz Chyłki, Kordian Oryński, który natychmiast zyskuje przydomek. Mężczyzna bardzo szybko ulega fascynacji swoją patronką. Dla wielu osób może on wydawać się natrętny, powolny i nieporadny, jednak jest to zrozumiałe. Bohater dopiero rozpoczyna swoją drogę w nowy świat. Potrzeba czasu, aby nabrał zawodowego doświadczenia. W towarzystwie tak mocnej kobiety z pewnością nie będzie czuł się zagubiony.

 

Atutem książki jest również jej konstrukcja. Całość składa się z rozdziałów zawierających liczne, krótkie podrozdziały. Tak skonstruowana powieść staje się lekką lekturą. Tytuł odnosi się do terminologii prawniczej, jednak tematyka została przybliżona Czytelnikowi w sposób przystępny, bez zbędnych zawiłości.

 

„Kasacja” Remigiusza Mroza to wciągający thriller prawniczy, który skutecznie pozwala oderwać się od rzeczywistości. Jednocześnie jest to bardzo dobry początek całego cyklu. Powieść zapada w pamięć, a liczne zakręty fabularne potęguje emocje podczas lektury. Strata czasu nie grozi nikomu.