Zakazane niemieckie narracje, czyli wywiad z Karolem Maliszewskim

Nie zetknąłem się z nimi w dzieciństwie. One nie istniały w świadomości noworudzkich dzieci. To były narracje niemieckie, zakazane. Teraz możemy je odkrywać, możemy utożsamiać się z nimi. Pierwszy raz zetknąłem się z nimi już w wieku dojrzałym. Tylko z niektórymi. Z fragmentami niektórych.

Zacząłem pisać, bo mi ich było mało. Istniały tylko rozsiane fragmenty, trzeba było uzupełniać albo wymyślać od nowa, od początku, ale zgodnie z duchem miejsca i epoki. Poza tym była jeszcze jedna motywacja. Pracowałem w noworudzkiej podstawówce ponad dwadzieścia lat i takiej książki brakowało mi na lekcjach. Uzupełniłem więc ten brak, myśląc o wzmocnieniu lokalnej tożsamości kulturowej.

Ulubioną historią mojej żony są „Trzy lilie”. Zawsze gdy czyta lub słucha, ma dreszcze. Tak twierdzi. Przy tej historii nie musiałem niczego zmyślać, była niemal w całości gotowa. Musiałem tylko uruchomić swój styl, swój język, żeby nadać jej nowego wigoru. A moja ulubiona historia? Trudno powiedzieć. W każdą włożyłem tyle serca. Bardzo lubię Kugundę. Wymyśliłem tę czarownicę. Jej w żadnych źródłach nie ma. Kusi mnie, żeby stworzyć książkę tylko o niej, o jej przygodach.

Nie miałem. I bardzo dobrze, bo zupełnie nie znam się na tym. Tym zajmowali się fachowcy. Efekt jest nadzwyczajny. Wciąż nie mogę uwierzyć, słuchając, że to ja napisałem, że to są teksty mojego autorstwa. Zupełny kosmos. Pierwszy raz coś takiego przeżywam.

Coś tam mi chodzi po głowie. Jestem jednak bardzo zapracowanym człowiekiem i nie będę miał na to czasu. Gdybym go znalazł, powędrowałbym dalej w Sudety, szukając kolejnych niemieckich, czeskich, śląskich strzępów, które skleiłbym po swojemu.


Jeśli chcecie na własne... uszy przekonać się o tym, jak niezwykłe są te słuchowiska, zapraszam Was do odwiedzenia strony: https://pasaze.com.pl/home-1/mulitimedia/czarownica-nad-wlodzica-sluchowiska/

Katarzyna Załęska