Cytaty John Flanagan

Dodaj cytat
Jednak w życiu zwykle tak się zdarza, że kto spodziewa się nieoczekiwanego, ten dobrze na tym wychodzi.
Prosty plan zawsze ma większe szanse powodzenia, jako że mniej w nim niuansów, o które wszystko może się rozbić.
Skocz do przepaści.Tak będzie prościej i schludniej.
Teraz wiem, że jeśli ktoś czeka, aż będzie gotów - to będzie czekał przez całe życie.
No więc jasne, że będziesz popełniał błędy. I będziesz się na nich uczył, żeby ich nie powtarzać. Kiedy narobisz bigosu, nie próbuj udawać, że wszystko w porządku. A przede wszystkim nie próbuj oszukiwać samego siebie i wmawiać sobie, że tak właśnie należało postąpić. Do pomyłki należy się przyznać, zwłaszcza przed samym sobą, a potem uczynić wszystko, by ją naprawić.
Tak to już się zdarza na wojnie, że jeżeli coś może pójść źle, najczęściej idzie źle.
Jeżeli uwierzysz, że rzeczny kamyk to w istocie kamień z gwiazd, wówczas zwykły otoczak stanie się klejnotem.
- Istnieje tylko jedna niewielka przeszkoda - wyrzuciła z siebie. - Ja cię nie kocham. Nawet nie za bardzo lubię.
Rozłożył lekceważąco ręce.
- Czy to aż takie ważne? Ile wśród naszej sfery znasz małżeństw zawartych z miłości? Przeważają małżeństwa z rozsądku. A ja, bądź co bądź, nie jestem chyba najgorszą partią? - Ostatnie pytanie dorzucił lekko, wciąż próbując ją obłaskawić, skłonić do siebie.
- Wśród naszej sfery? - syknęła lodowatym tonem. - Pozwól, że ci wyjawię, z jakiej sfery ja pochodzę. Jestem sierotą. Nie posiadam rodziny. Za to wielu ludziom jestem winna wierność oraz wdzięczność, a nawet miłość. Pozwól gorszej od ciebie istocie z niższej sfery powiedzieć, że tak się składa, iż wierzę w miłość. I uważam, że w małżeństwie liczy się właśnie ona.
Will: Pamiętajcie, chcemy dostać tego człowieka żywcem. Będzie truchtał na czele. Zwracajcie uwagę na twarz. Połowę twarzy pokrywają mu niebieskie, malowane pasy.
Horace: Fiu, fiu, elegant,
Will: Niesie też szeroki miecz na ramieniu.
Horace: A, to już niezbyt eleganckie.
Krótko mówiąc Horace'a otaczała niechlujna ,cuchnąca zgraja piratów. każdy komu życie miłe ,powinien się ich strzec. Horace odwrócił się do Willa.
-Są doprawdy cudowni -oznajmił.
Noś w sobie pewność, wiedz, że osiągniesz cel, a osiągniesz do z pewnością.
Allys: Ty ich naprawdę lubisz, prawda?
Will: Skandian? Tak, owszem. Kiedy już raz dadzą słowo, to nigdy się nie wycofują. Straszni są jako wrogowie, ale potrafią być najlepszymi sprzymierzeńcami, jakich można sobie wymarzyć.
Łucznik gubi celność strzałów z dwóch powodów. Jeden błąd wynika ze zbytniego zwlekania oraz nadmiernej koncentracji. Mięśnie ramion napinają się nad miarę i dygoczą pod wpływem siły naciągu. Drugi błąd bierze się ze zbytniego pośpiechu. Kiedy bowiem łucznik pragnie oddać strzał za prędko, palce prawej dłoni zaczepiają o zwalnianą cięciwę. Ale błędy dadzą się przezwyciężyć. Strzelać należy płynnie, napinając cięciwę nieprzerwanym, jednostajnym ruchem. Idealny strzał oddaje się bez pośpiechu, ale też bez zbędnego ociągania.
Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś.
Na przekór sobie, Will nie mógł się już powstrzymać. Odetchnął z prawdziwą ulgą. Halt i Crowley nie przegapili reakcji młodego podopiecznego.
Halt: Przecież nie myślałeś chyba, że rozważaliśmy twoją kandydaturę?
Will: Nie! Nie! Oczywiście, że nie!
Crowley: Cóż, gdybyśmy posłali tam ciebie, zapraszałbyś Skandian na kolację i sprzedawał w niewolę każdego, kto ci nie w smak. Ani myślę wyrażać zgody na coś takiego akurat w Norgate. Toż to strategiczny posterunek!
H: Prawdę rzekłszy, on nie sprzedał nikogo w niewolę. Lecz co do istoty sprawy przyznaję ci rację. Nie wolno się godzić, by on ludzi w niewolę oddawał za darmo.
C: Nie, zdecydowanie nie.
Dowódca Korpusu nie był już dłużej w stanie powstrzymywać szerokiego uśmiechu, który wyginał mu kąciki ust.
- Już nie dam rady się cofnąć. Umiem jedynie dalej kroczy drogą, którą raz wybrałem.
- Bzdura. Nigdy nie jest za późno, żeby przyznać się do błędu.
- Nie mam pojęcia jak wy to robicie-wysapał wreszcie. Will obejrzał się na przyjaciela. Pytająco uniósł brwi. Horace wytłumaczył, co ma na myśli-No jakim cudem wy, zwiadowcy, poruszacie się tak cicho?
-Cóż, zacznijmy od tego, że my, zwiadowcy, nie błąkamy się po omacku wykrzykując przy tym co sił w płucach: "nie mam pojęcia jak wy to robicie".
Nim wypuścisz strzałę, tysiąc razy sprawdź w wyobraźni, jak ona poleci.
Niekiedy życie stawia przed tobą problemy, których nawet najmądrzejszy, najbardziej zaufany mentor nie potrafi za ciebie rozwiązać. To część bólu dorastania.
Zaś jeśli ten mentor stoi obok ciebie, przypatruje się bezradnie i nie umie ci pomóc, to jego to także bardzo boli.
Jeżeli zastanawiasz się, czy przegrasz, przegrasz na pewno.
- Czy życie zawsze okazuje się trudniejsze, gdy człowiek się starzeje?
Ludzie[...]zbyt wiele czasu marnują, roztrząsając znaczenie ważnych słów, a zbyt rzadko ważne słowa wypowiadają.
- Nie kłopocz się. Z tamtym już koniec - powiedział.
Gundar łypnął spode łba. W oczach miał lekceważenie.
- Z tamtym? Do diabła z tamtym! Mam nadzieję, że mój topór się nie wyszczerbił.
Noś w sobie pewność, wiedz, że osiągniesz cel, a osiągniesz go z pewnością. Nie pozwól, by do twojej głowy wkradły się wątpliwości, bo cię zniszczą.
Co się rymuje z Macindaw?
Rozzłoszczony Will z niedowierzaniem wstrząsnął głową.
- Zamkniesz ty się wreszcie? - rzucił dobitnie.
Horace przepraszająco wzruszył ramionami.
- Przykro mi. - odparł. - Kichnąłem. Nic nie poradzę. Człowiek kicha.
- Owszem nie przeczę. Ale spróbowałbyś chociaż zaprzestać naśladowania porykiwań rannego słonia - wytknął druhowi Will.
No to przyjdę, wtedy jak przyjdę. - Zdał sobie sprawę, że głupio gada.
Często tak właśnie się dzieje - przyznał Will. - Porażkę od sukcesu dzieli ledwie krok.
- Ja nie chrapię - obruszył się Horace.
Will uniósł brwi.
- Czyżby? - Zdziwił się. - W takim razie przepędź tę kolonie morsów, które nocują w naszym namiocie. Oczywiście, że chrapiesz.
Z zadumą stwierdził, że czasem ludzie bywają inteligentni ponad stan. A w konsekwencji zaniedbują własne dobro. Za dużo myślenia tylko wprowadza chaos.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl