/8643332fed4589fad703c119ce14a7ba/n/ks-jan-gnatowski-jan-lada)
Jan Gnatowski, pseudonim artystyczny Jan Łada – polski pisarz i publicysta, ksiądz prałat.
Do gimnazjum uczęszczał w Odessie i w Rydze, uniwersyteckie studia filozoficzne odbywał na Uniwersytecie Jagiellońskim głównie u prof. Tarnowskiego; studiował także historię sztuki we Włoszech i Grecji. Od 1882 r. przebywał w Warszawie: prowadził wtedy dział literacki w piśmie "Niwa". Studia teologiczne ukończył w Innsbrucku, gdzie przebywał – po tym, jak w Warszawie śledzono go za działalność wśród młodzieży – od 1884 roku. W 1887 r. otrzymał święcenia kapłańskie i rok później został powołany przez papieża Leona XIII na urząd sekretarza nuncjatury apostolskiej w Monachium, gdzie pełnił swe obowiązki przez dwa lata, rozwijając działalność dyplomatyczną. W 1890 przeprowadził się do Lwowa i podjął pracę wikariusza w kościele św. Antoniego. Pełnił tu też funkcję katechety najpierw w piątym, a od 1904 – w czwartym gimnazjum państwowym. Podróżował do Austrii, Bawarii, Włoch i Turcji, a prowadząc salon literacki odgrywał znaczącą rolę w życiu kulturalnym Lwowa[1]. Redaktor „Wiary”, „Przeglądu Katolickiego”, współpracownik „Niwy”, „Wieku” i „Ateneum”. Oceniając nowe trendy występował przeciwko krytycznemu realizmowi.
Od 1905 r. na emeryturze (m.in. w związku z postępującą chorobą oczu, która odebrała mu pod koniec życia wzrok), mieszkał w Warszawie.
Do gimnazjum uczęszczał w Odessie i w Rydze, uniwersyteckie studia filozoficzne odbywał na Uniwersytecie Jagiellońskim głównie u prof. Tarnowskiego; studiował także historię sztuki we Włoszech i Grecji. Od 1882 r. przebywał w Warszawie: prowadził wtedy dział literacki w piśmie "Niwa". Studia teologiczne ukończył w Innsbrucku, gdzie przebywał – po tym, jak w Warszawie śledzono go za działalność wśród młodzieży – od 1884 roku. W 1887 r. otrzymał święcenia kapłańskie i rok później został powołany przez papieża Leona XIII na urząd sekretarza nuncjatury apostolskiej w Monachium, gdzie pełnił swe obowiązki przez dwa lata, rozwijając działalność dyplomatyczną. W 1890 przeprowadził się do Lwowa i podjął pracę wikariusza w kościele św. Antoniego. Pełnił tu też funkcję katechety najpierw w piątym, a od 1904 – w czwartym gimnazjum państwowym. Podróżował do Austrii, Bawarii, Włoch i Turcji, a prowadząc salon literacki odgrywał znaczącą rolę w życiu kulturalnym Lwowa[1]. Redaktor „Wiary”, „Przeglądu Katolickiego”, współpracownik „Niwy”, „Wieku” i „Ateneum”. Oceniając nowe trendy występował przeciwko krytycznemu realizmowi.
Od 1905 r. na emeryturze (m.in. w związku z postępującą chorobą oczu, która odebrała mu pod koniec życia wzrok), mieszkał w Warszawie.
/585ae0d7-b1bf-46ee-ac58-a3859a5ac6d7/n/w-nawiedzonym-zamczysku)
/685f9f34-a435-4ee1-9534-aea8592b6865/n/biale-i-czarne-duchy)
