/fc167599c0d2dec7a196adf9f149655c/n/jan-skorzynski)
Jan Skórzyński – polski historyk i publicysta, doktor habilitowany nauk społecznych, profesor nadzwyczajny Collegium Civitas.
Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, w 1981 obronił pracę magisterską, napisaną na seminarium Jerzego Holzera (Le Temps wobec faszyzmu włoskiego). W latach 1980–1981 był pracownikiem Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, współpracował z Ośrodkiem Badań Społecznych NSZZ "Solidarność" Mazowsze. Został internowany 13 grudnia 1981 i osadzony w Białołęce, ale zwolniono go już 31 grudnia 1981[2] W latach 80. pracował w Przeglądzie Katolickim, w latach 1989–1990 w Tygodniku Solidarność, gdzie kierował działem historycznym, a w latach 1990–1992 w tygodniku Spotkania, jako zastępca redaktora naczelnego.
Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, w 1981 obronił pracę magisterską, napisaną na seminarium Jerzego Holzera (Le Temps wobec faszyzmu włoskiego). W latach 1980–1981 był pracownikiem Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, współpracował z Ośrodkiem Badań Społecznych NSZZ "Solidarność" Mazowsze. Został internowany 13 grudnia 1981 i osadzony w Białołęce, ale zwolniono go już 31 grudnia 1981[2] W latach 80. pracował w Przeglądzie Katolickim, w latach 1989–1990 w Tygodniku Solidarność, gdzie kierował działem historycznym, a w latach 1990–1992 w tygodniku Spotkania, jako zastępca redaktora naczelnego.
Od 1994 roku pracował w „Rzeczpospolitej”, był tam m.in. kierownikiem działu zagranicznego, w latach 2000–2005 I zastępcą redaktora naczelnego tej gazety, kierował też jej dodatkiem „Plus Minus”. Z „Rzeczpospolitej” został zwolniony przez Pawła Lisickiego w 2007.
Był redaktorem naczelnym słownika Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89 (tom 1 (2000), t. 2 (2002), t. 3 (2006)), przygotowanego przez Ośrodek Karta. W latach 2007–2008 pracował w Biurze Edukacji Publicznej IPN, gdzie zajmował się dziejami opozycji demokratycznej, był członkiem rady nadzorczej wydawnictwa Presspublica, wydawcy „Rzeczpospolitej”. Od 2012 roku zatrudniony w Europejskim Centrum Solidarności. Jest redaktorem naczelnym pisma ECS-u "Wolność i Solidarność. Studia z dziejów opozycji wobec komunizmu i dyktatury". Od 2013 jest profesorem w Collegium Civitas. Pełni ponadto funkcję wiceprzewodniczącego Stowarzyszenia „Archiwum Solidarności”. Autor kilkudziesięciu artykułów naukowych i książek o najnowszej historii Polski. W 2009 obronił pracę doktorską w Instytucie Studiów Politycznych PAN. W 2013 uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych w zakresie nauk o polityce.
W 2015 jego książka pt. Krótka historia Solidarności 1980–1989 została nominowana do Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego.
/0a6916e3e64c37dd995ab669ee29ece2/n/krotka-historia-solidarnosci-1980-1989)
/o-1029337/n/zadra-biografia-lecha-walesy)
/o-90224/n/kalendarium-solidarnosci-1980-89-gdy-niemozliwe-stalo-sie-mozliwe)
/o-9788365424266/n/nie-ma-chleba-bez-wolnosci-polski-sprzeciw-wobec-komunizmu-1956-1980)
/o-993237/n/od-solidarnosci-do-wolnosci)
/9a6c0265-c4d8-43bd-adfb-2808478f3ec8/n/okragly-stol)
/o-1238707/n/rewolucja-okraglego-stolu)
/68cf848e-1227-4e26-ab5b-7bf66d104657/n/sila-bezsilnych)
/o-9788362610730/n/zwykly-polski-los)
