Maciej Iłowiecki był absolwentem biochemii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1959 roku pracował jako dziennikarz i publicysta. W czasach Polski Ludowej publikował w „Polityce”, „Fantastyce”[3] i „Przeglądzie Technicznym”. W latach 1974-1990 pracował w redakcji „Problemów”. Jako ekspert do spraw mediów w 1989 roku brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu jako przedstawiciel „Solidarności”.
W latach 1990-1993 pełnił funkcję prezesa zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1990-1992 był redaktorem naczelnym tygodnika „Spotkania”. Zajmował stanowisko zastępcy przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od kwietnia 1993 do września 1994. Członek Rady Etyki Mediów (od 2004 do 2011). Był też członkiem zarządu Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk oraz redakcji „Nowego Państwa”.
W III RP zajął się niezależną publicystyką, współpracował z telewizją Polsat. Był autorem artykułów prasowych i kilkunastu książek na tematy związane m.in. z medioznawstwem.
W latach 1990-1993 pełnił funkcję prezesa zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1990-1992 był redaktorem naczelnym tygodnika „Spotkania”. Zajmował stanowisko zastępcy przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od kwietnia 1993 do września 1994. Członek Rady Etyki Mediów (od 2004 do 2011). Był też członkiem zarządu Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk oraz redakcji „Nowego Państwa”.
W III RP zajął się niezależną publicystyką, współpracował z telewizją Polsat. Był autorem artykułów prasowych i kilkunastu książek na tematy związane m.in. z medioznawstwem.
/213d494c624f0564926d3769055c5a56/n/krzywe-zwierciadlo)
/46b25e90a2859bbbf65989f81d396b0b/n/gen-boga-53-podroze-umyslu)
/2ee7d82a0530eea21c4a4e17f9968c7c/n/historia-nauki-polskiej-do-1945-roku-okrety-na-oceanie-czasu)
