Mikołaj Władimirowicz Narokow (prawdziwe nazwisko: Marczenko) urodził się w roku 1887 w Besarabii. Z wykształcenia inżynier, przez kilka lat mieszkał i pracował w Kazaniu. W czasie rewolucji był oficerem w Siłach Zbrojnych Południa Rosji. W 1932 jako były członek ruchu Białych został aresztowany i oskarżony o spisek kontrrewolucyjny. W 1943 wraz z rodziną wyjechał za wycofującą się armią niemiecką. Uniknął przymusowej repatriacji do ZSRR. W 1950 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie uczył języka rosyjskiego na uniwersytecie w Monterey i współpracował z rosyjską prasą emigracyjną.