Cytaty Muriel Barbery

Dodaj cytat
Matka, która kocha swoje dzieci, zawsze wie, kiedy cierpią.
A może to właśnie znaczy być żywym: tropić chwile, które umierają.
Poszukiwanie sensu i piękna jest bowiem cechą wzniosłej natury człowieka, który wymykając się swojej zwierzęcości, znajduje w wiedzy usprawiedliwienie dla swojego istnienia, ale zaostrzoną branką w służbie materialnego trywialnego celu.
Od zawsze mnie fascynuje samozaparcie, z którym my, istoty ludzkie, potrafimy poświęcać ogromną energię na poszukiwanie byle czego oraz analiz myśli zbędnych i absurdalnych.
Ale kto ściga wieczność, zbiera samotność.
Kochanie nie powinno być środkiem, ale celem samym w sobie.
Jeśli zapominasz o przyszłości tracisz teraźniejszość.
A jeśli literatura to rodzaj telewizji, w którą zaglądamy, by aktywować swoje „zwierciadlane neurony” i przeżyć tanim kosztem dreszcz emocji? A jeśli – jeszcze gorzej – literatura to telewizja, która nam pokazuje to wszystko, co tracimy?
Jak więc mija życie? Dzień po dniu dzielnie czynimy wysiłki, by utrzymać się w swojej roli w tej upiornej komedii. Jako zwierzęta naczelne, którymi jesteśmy, zajmujemy się głównie utrzymywaniem swojego terytorium i dbaniem o nie, tak by nas chroniło i by nas przedstawiło w korzystnym świetle, wspinaniem się po drabinie hierarchii plemienia i spadaniem z niej oraz uprawianiem nierządu na wszystkie możliwe sposoby – zarówno dla przyjemności, jak i dla obiecanego potomstwa, […] Mówimy o miłości, o dobru i złu, o filozofii i cywilizacji, przywierając do tych szacownych idei niczym głodny kleszcz do wielkiego ciepłego psa.
Śmierć musiała nam się jawić jako zwykła rzecz przynależna do biegu spraw, podczas gdy dla zamożnych przybrałoby szaty niesprawiedliwości dramatu.
Bogatym wydaje się, że prości ludzie być może dlatego, że ich życie rozrzedzone, pozbawione tlenu pieniędzy i ogłady towarzyskiej, odczuwają emocje z mniejszą intensywnością.
Kiedy choroba wchodzi do domu nie dotyka tylko jednego ciała, ale otula serca ciemną zasłoną, zakrywając nadzieję, Niczym nić Arachne owijająca się wokół naszych planów i oddechu, dzień po dniu pochłaniała nasze życie.
Ludzie przychodzą na świat, w którym władzę mają słowa, nie czyny; w którym największą umiejętnością jest opanowanie języka.
Ci, którzy potrafią coś robić, robią to, ci, którzy nie potrafią niczego robić, nauczają; a ci, którzy nie potrafią niczego robić, nauczają; a ci, którzy nie potrafią uczyć nauczających, zajmują się polityką.
Ale nie ma wyzwania, któremu nie mogłabym stawić czoła w bezpiecznej głębi swojego umysłu.
Urodzie wybacza się wszystko, nawet wulgarność.
Napisać o pomidorze całe strony olśniewającej narracji, nigdy nie zobaczywszy ani nie dotknąwszy tego warzywa, stanowi przygnębiający akt brawury.
Polityka – zabawka dla dzieci bogaczy, której nie pożyczają nikomu.
To nie akwarium dla rybek, to poezja.
"Ale świat, taki jaki jest nie został stworzony dla księżniczek.
Czyż nie umiera się po to, żeby nie cierpieć?
Ludzie sądzą, że sięgają gwiazd, a kończą jak złote rybki w okrągłym akwarium.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl