Peter Ustinov

brytyjski aktor teatralny i filmowy, a także reżyser, pisarz i producent.

Ustinov zdobył w latach 60. dwa Oscary za role drugoplanowe w Spartakusie oraz Topkapi. Wśród innych ról można wymienić m.in. Nerona w Quo vadis oraz detektywa Herkulesa Poirota. W 1992 zagrał w filmie Olej Lorenza. W 2003, w swojej przedostatniej roli, zagrał w filmie Luter postać Fryderyka III Mądrego, księcia saskiego. Użyczył głosu głównemu bohaterowi brytyjskiej wersji serialu animowanego Doctor Snuggles.

Ustinov był żonaty trzy razy – pierwszy raz z Isolde Denham. Małżeństwo trwało od 1940 do rozwodu w 1950 roku, mieli jedno dziecko, córkę Tamarę (ur. 1945). Izolda była przyrodnią siostrą aktorki Angeli Lansbury. Drugie małżeństwo zawarł z Suzanne Cloutier w roku 1954, zakończone rozwodem w 1971 roku. Mieli troje dzieci, dwie córki: Pavlę i Andreę oraz syna Igora, który jest rzeźbiarzem. Trzeci i ostatni raz ożenił się w roku 1972 z Helene du Lau D'Allemans. Małżeństwo to trwało do jego śmierci.

W 1990 uzyskał tytuł szlachecki „sir”. Był także komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE).

Był ambasadorem dobrej woli UNICEF. W 2002 Ustinov przybył po raz pierwszy do Berlina w ramach misji UNICEF, aby zobaczyć wystawę „United Buddy Bears”, mającą na celu propagowanie pokoju między narodami, kulturami i religiami. Ustinov przyczynił się do tego, że w okręgu „niedźwiedzi”, reprezentujących 140 krajów, znalazł się także Irak. Jako protektor otworzył w 2003 w Berlinie drugą edycję wystawy. Na wniosek dzieci został Kawalerem Orderu Uśmiechu, który przyznała mu Międzynarodowa Kapituła Orderu Uśmiechu na posiedzeniu w dniu 21 września 1974. Odznaczenie oraz legitymację z numerem 111 odebrał 31 maja 1977 w Teatrze Wielkim w Warszawie. Ceremonii przewodniczył kanclerz kapituły, Cezary Leżeński.

Peter Ustinov w ostatnich latach życia cierpiał na cukrzycę i miał problemy z sercem. Zmarł 28 marca 2004 roku w wieku 83 lat, w wyniku niewydolności serca, w klinice w Genolier, która mieściła się w pobliżu jego domu w Bursins. Pogrzeb odbył się 2 kwietnia na cmentarzu w Bursins, przemawiał na nim w imieniu ówczesnego sekretarza ONZ Kofiego Annana Dyrektor Generalny UNICEF Carol Bellamy.