Wiesław Wróbel

Historyk, autor książek o historii Białegostoku, na co dzień - pracownik Biblioteki Uniwersyteckiej na Uniwersytecie w Białymstoku. Jeden z najbardziej cenionych badaczy regionu. Jednak nie zawsze był fascynatem historii. Urodził się w Białymstoku. Skończył XIV LO.
W czasie studiów otrzymał stypendium ministra nauki. Wykorzystał je odwiedzając najważniejsze archiwa w kraju i za granicą.
Jeszcze w trakcie studiów napisał artykuł o mecenacie Stefana Branickiego (ojcu słynnego Jana Klemensa), o którym tak niewiele się dotychczas mówiło, a który był założycielem Białegostoku, stworzył miasto niemal od podstaw. Praca była szeroko komentowana w środowisku lokalnych historyków. Do Wiesława Wróbla zgłosił się wtedy architekt, zajmujący się zawodowo inwentaryzacją zabytków. Szukał osoby, która wyręczy go w trudach szukania materiałów archiwalnych i odtwarzania historii. Zaprosił młodego historyka do współpracy.

Wiesław Wróbel zaskoczył badaczy regionu monografią ulicy Kijowskiej, wydaną w 2011 roku. Nikt do tej pory nie pochylał się nad tak nieznaczącym fragmentem historii Białegostoku. Nad ulicą, której mieszkańcy (w przewadze żydowscy) nie przeżyli drugiej wojny, a budynki - jakie po nich zostały - nie przetrwały II połowy XX wieku. Ulica Kijowska w zasadzie nie istnieje w świadomości współczesnych białostoczan.

Białystok nie był nigdy badany w tej skali. Nikt nie zajmował się naukowo np. genealogią rodzin. Choć panuje stereotypowy pogląd, że siedzenie nad zakurzonymi dokumentami to straszna nuda, Wiesław Wróbel uważa swoją pracę za pełną przygód!
Na przykład ulica Kilińskiego może zaświadczać o wielokulturowej historii Białegostoku. Najpierw mieszkali tu dworzanie Branickich, przeważnie Polacy, potem niemieccy fabrykanci, rosyjscy urzędnicy, później żydowscy kupcy, dziennikarze. Swoje codzienne odkrycia zapisuje do pliku „notatki”. Kiedy urośnie on do rozmiaru 30 mega, wie, że to już nadaje się na kolejną książkę.

Wiesław Wróbel swoje publikacje udostępnia online. W Bibliotece Uniwersyteckiej zajmuje się digitalizacją zbiorów, a sam jako badacz wie, jak bardzo wolny dostęp ułatwia pracę innym.