“Był na no­gach dwa dni i dwie noce, co nie jest ani mądre – z punk­tu wi­dze­nia jego pa­cjen­tek – ani nawet zgod­ne z prze­pi­sa­mi. Tyle że braki w per­so­ne­lu me­dycz­nym wręcz wy­mu­sza­ły ob­cho­dze­nie prawa. Po­wszech­na prak­ty­ka przy­my­ka­nia oczu na peł­nie­nie obo­wiąz­ków przez le­ka­rzy bli­skich ka­ta­lep­sji z prze­pra­co­wa­nia nie­je­den raz stała się przy­czy­ną wy­eks­pe­dio­wa­nia pa­cjen­ta na tam­ten, ponoć lep­szy, świat, lecz trak­to­wa­no to po pro­stu jako sku­tek ubocz­ny. Bru­tal­ne, lecz praw­dzi­we.”