Izabela Szolc - rozmowa nakanapie.pl

Witamy na Kanapie!
Kiedy zaczęła Pani pisać? I skąd pomysł na psi kryminał?

Zaczęłam drukować, kiedy miałam 16 lat. A pisać? To było tak dawno temu... Nieprzyzwoicie dawno. Co do pomysłu na psi kryminał, to mama powiedziała mi, że zrobiłam się strasznie drętwa. A ja się oburzyłam... Choć pewnie jestem drętwa, czasami... Mieszkałam wtedy na Kabatach, wokół las, pełno psów. Czytałam kryminały, a później to już był impuls, który zespawał jedno z drugim: psy plus zbrodnia. I usiadłam do pracy nad "Strzeż się psa". Z głębokim postanowieniem, że przynajmniej spróbuję napisać coś zabawnego.

Dzień dobry! A czy myśli Pani o kontynuacji - świetnej! - serii o komisarz Hwierut?

Dzień dobry! Cieszę się strasznie, że seria podobała się Panu. Tak, oczywiście, że myślę o kontynuacji. Tak naprawdę to mam w komputerze połowę trzeciego tomu... Proszę jeszcze o chwilę cierpliwości.

Właśnie pochłonęłam "Strzeż się psa" i przyznaję, że dawno się tak nie ubawiłam! Pani Al jest cudowny, przezabawny, a nade wszystko inteligetny. Wspaniała postac;-))) I mam dwa pytania: jaki jest Pani ulubiony literacki zwierzak? I - to chyba raczej stwierdzenie niż pytanie;-) - czy lubi Pani Casablankę?

Dziękuję za odpowiedź;-) Będę wypartywał tej 3 części. A jacy autorzy Panią fascynują? Co lubi Pani czytać?

Do kazisowa
Cieszę się, że Pana ubawiłam. Co do postaci: oczywiście, że lubię Ala... Ale kiedy tak ostatnio się zastanawiałam nam upodobaniem do literackich postaci to odkryłam głęboki sentyment do Ropucha z Ropuszego Dworu ("O czym szumią wierzby"). "Casablankę" oczywiście lubię. I "Sokoła maltańskiego". Wszystko, wszystko z tego rozdania.

Do KazikB
Generalnie to ja chyba lubię czytać nawet książkę telefoniczną. Co do fascynacji to chyba już jestem na tym etapie, kiedy wolę patrzeć na książki "na trzeźwo" i uczyć się od najlepszych. Chociaż to zdecydowanie odbiera dużą część z przyjemności czytania. Tęsknie do starych czasów, kiedy nie czytałam z ołówkiem w ręku. Tak naprawdę to potrafię się chyba zrelaksować tylko przy horrorach i biografiach. Niecierpliwie czekam na każdego nowego Kinga i Mankella. I Oates. Oates-uwielbiam. Przed Coetzee'm padam na kolana. Hmmm, więc jednak nieświadomie skłamałam w sprawie swoich literackich fascynacji...

Dziękuję za odpowiedź. Czy trudno było znaleźć wydawcę w wieku 16 lat?
Skąd czerpie Pani pomysły? I jakie kryminały lubi Pani czytać?

Aha, czy Pani książki są dostępne w formie elektronicznej?

Generalnie do połowy XXI wieku trudno było znaleźć wydawcę. Taka była specyfika rynku. Wtedy wydawcy nie szukali autorów, nie otwierali serii z polską literaturą. Pamięta Pani stare wydania książek? Proszę zwrócić uwagę na stopkę wydawniczą: nie ma tam adresu redakcji etc. Oczywiście nie było też stron internetowych, konkursów literackich, szkół pisania. Wtedy to było bardzo hermetyczne środowisko. Teraz zadebiutować jest o wiele łatwiej.

Tak, moje książki są dostępne w formie elektronicznej. Oficjalne wersje mają: "Cichy zabójca", "Martwy punkt", "Ciotka Małych Dziewczynek" ( wszystko wydawnictwo "Nowy Świat"). Wersje nieoficjalne czyli, hmmm, pirackie- wszystkie tytuły i chyba nawet kilka opowiadań. "Martwy punkt" ukazał się też w audiobooku.

Tak, moje książki są dostępne w formie elektronicznej. Oficjalne wersje mają: "Cichy zabójca", "Martwy punkt", "Ciotka Małych Dziewczynek" ( wszystko wydawnictwo "Nowy Świat"). Wersje nieoficjalne czyli, hmmm, pirackie- wszystkie tytuły i chyba nawet kilka opowiadań. "Martwy punkt" ukazał się też w audiobooku.

I jeszcze o pomysłach: nadal szukając pomysłów korzystam z prasówek. Również tych archiwalnych. koszmary senne też nie są złym źródłem inspiracji... I to co człowiekowi chodzi po głowie, kiedy nie może spać. A jakie kryminały lubię czytać? Jeśli chodzi o fabułę to mam sentyment do historii o seryjnych mordercach. Gdyby spojrzeć na problem pod kątem powiedzmy kulturowo-geograficznym to nadal staram się czytać każdy przekład z północy Europy.

I jeszcze o pomysłach: nadal szukając pomysłów korzystam z prasówek. Również tych archiwalnych. koszmary senne też nie są złym źródłem inspiracji... I to co człowiekowi chodzi po głowie, kiedy nie może spać. A jakie kryminały lubię czytać? Jeśli chodzi o fabułę to mam sentyment do historii o seryjnych mordercach. Gdyby spojrzeć na problem pod kątem powiedzmy kulturowo-geograficznym to nadal staram się czytać każdy przekład z północy Europy.

I jeszcze o pomysłach: nadal szukając pomysłów korzystam z prasówek. Również tych archiwalnych. koszmary senne też nie są złym źródłem inspiracji... I to co człowiekowi chodzi po głowie, kiedy nie może spać. A jakie kryminały lubię czytać? Jeśli chodzi o fabułę to mam sentyment do historii o seryjnych mordercach. Gdyby spojrzeć na problem pod kątem powiedzmy kulturowo-geograficznym to nadal staram się czytać każdy przekład z północy Europy.

Jak dotąd przeczytałam jedynie pani zbiór opowiadań pt. "Naga". Tę książkę trochę trudno rozpatrywać na poziomi podoba się - nie podoba się, więc nie jestem w stanie powiedzieć czy mi się podobało natomiast, że się tak wyrażę "potrząsnęła mną" - właściwie po każdym opowiadaniu musiałam sobie jakoś układać własne emocje i odczucia.
Skąd pomysł na takie opowiadania i na bohaterki niby współczesne, ale z korzeniami w literaturze i historii? I ile z autorki jest w tych historiach?

I mam takie wrażenie, że książka, która jest niby dla kobiet tak naprawdę skierowana jest do mężczyzn - bo pozwala chociaż po części zrozumieć co się w naszych sercach i głowach dzieje...

"Naga" to specyficzna książka. Jeśli tak mogę ją określić... Jej pisanie, cóż, nie należało do łatwych, ale nadszedł taki moment, kiedy stało się dla mnie konieczne. Cieszę się, że te historie w jakiś sposób oderwały się ode mnie i zaczęły żyć własnym życiem. Teraz mnie jest łatwiej. bardzo egoistyczne? "Naga" to dobra książka. Jestem o tym przekonana. To zdobycz i dla mnie i dla Czytelników. Tak, wierzę w to... Co do korzeni w literaturze i historii, to ja po prostu byłam takim dzieciakiem, zapatrzonym w określone typy, doznającym określonych sytuacji, spotykających się z określonymi sytuacjami. tak czy siak to są teraz motywy przewodnie, które pojawiają się w innych tekstach tyle, że na zasadach danego tekstu. Bo jednak jestem rzemieślnikiem. Rzemieślnikiem pisarstwa i tak pragnę być traktowana. Może kiedyś uda mi się to wypracować, ukryć w tym... A nawiasem mówiąc bardzo bardzo podobne pieska co ten na zdjęciu. Chaję, suczkę... Śpi, kiedy to piszę...

O właśnie, zapomniałam napisać, że uważam, że to bardzo dobra książka jest - bo z mojej poprzedniej wypowiedzi można by wnioskować, że oceniam ją negatywnie...
Ale nie jest z serii "lekka, łatwa i przyjemna", porusza bardzo trudne tematy... Mam nadzieję, że uda mi się przeczytać "Strzeż się psa" i zobaczyć inną twarz Izabeli Szolc.

A na zdjęciu jest nasza domowa psica Misia:)

Właśnie przeczytałam "Strzeż się psa".
Wspaniała książka:)

Szkoda, że nie ma wersji elektronicznej. Może wkrótce?

Pani Izo, właśnie kończę "Strzeż się psa",rewelacyjna książka! Pierwsza moja myśl, jako kochająca koty, kiedy kolejna powieść? Możemy spodziewać się powieści- "Strzeż się kotów" ? Myślała Pani o książce z kotami w roli głównej?

Do Anek 7
Bardzo, bardzo serdecznie dziękuję za recenzję!!! I za pochwałę! Kłaniam się i proszę podrapać ode mnie Misię.

Do Dlugopisarka
Szczerze mówiąc ja o wersji elektronicznej nic nie wiem. Ale myślę, że w wydawnictwie Oficynka udzielą Pani wyczerpującej odpowiedzi. Pozdrawiam serdecznie.

Hmmm, książka o kotach. No tak, myślałam. Wychowałam się z kotami. Odbierałam porody kotek i na rękach umierały mi kocie biedactwa. Kocham koty. Jedna z moich bolączek to to, że teraz mieszkam bez kota. Mąż ma alergię... U mojej mamy mieszka siedem kociaków... Więc natchnienie i materiał jest. Tyle, że w przeciągu ostatnich dwóch lat umarły bardzo ważne dla mnie dwa koty. Wykarmiony na butelce Homer i kotka Frida. I trochę ten temat mnie boli...

Dziękuję :) Jednak tak mam cichutką nadzieję :)
Pani Izo, mój mąż też ma alergię, ale jakoś znosi towarzystwo dwóch futer:) Drugiego sam przyniósł:)

Do Sabinka.t1
Czyli może... Koty?