Za czy Przeciw?

Zbyt drastyczne podejście do książki. Sądzę, że jest miejsce dla książek wybuchających emocjami i dla literatury lżejszej. Grunt to zachować miedzy nimi równowagę.

Ja mysle, ze czytanie ksiazki niekoniecznie musi nami wstrzasac jak kataklizm. Ksiazka moze rozsmieszyc, wzruszyc, moze tez spowodowac nasza zlosc. Gdybym miala czytac ksiazki, ktore wstzrasalyby mna w tym znaczeniu o jakim pisze Kafka, to chyba wpadlabym w depresje!. Ksiazka powinna uczyc , ale nie straszyc. Powinna pozwolic nam na refleksje, powinna pozostac na dlugo, jesli nie na zawsze, w naszej pamieci. Wtedy, uwazam ze, mozna smialo powiedziec , ze to byla dobra ksiazka.

Cytat 1:
Z tym stwierdzeniem zgadzam się w 3/4. Uważam, że rzeczywiście w większości książki powinny powodować katharsis, oczyszczać, wydobywać z nas emocje współczucia, rozczulenia, poruszyć czułe struny i sprawić abyśmy sami chcieli światu pomagać i walczyć z jego złem - np. po przeczytaniu książki o problemie molestowanego dziecka zwracamy uwagę na ten problem, który wcześniej był jakby gdzieś na boku. Pod wpływem umiejętnie napisanej lektury przejmujemy się jego i jemu podobnym losami, bierzemy udział w jakiś akcjach, fundacjach. To na nas działa.
Jednak oprócz lektury wstrząsającej powinna być też taka, która da nam odetchnąć od szarości trwających dni - może lekki romansik? Komedyjka?
Po błahej literaturze, napisanej błyskotliwie i wciągająco od razu przechodzą nam nerwy na wrednego szefa czy palantunia, który jadąc samochodem ochlapał nas wodą.
Podsumowując uważam, że najlepsza jest forma złotego środka- - trochę lektury pobudzającej do myślenia, trochę grającej na emocjach i trochę odprężającej - przepis perfekcyjny;)

cytat 2:
Oczywiście, że pisarze muszą mieć pewną swobodę w tym co robią - ograniczenie powoduje, że z tego co powinno być dziełem powstaje opowiadanie przedszkolaka.
Jednak totalna wolność to trochę za dużo. Z tego co zauważyłam najlepsi autorzy to tacy którym życie dokopało - więc wychodzi na to, ze najpierw muszą mieć z lekka podcięte piórka, żeby potem powstać jak feniks z popiołów i uderzyć w nas siłą swojego intelektu. Uniosą się pod niebo jak ptaki na wietrze własnych przeżyć.
Tak więc pisarz powinien mieć swobodę, ale po tym jak sobie ją wywalczy.

Jak najbardziej ze ZA . Jedynie nieposkromiona i nieograniczana niczym wyobraźnia autora ( artysty ) jest w stanie wznieść się na wyżyny . Niejednokrotnie spotkaliśmy się z autorami ( artystami )którzy trafnie przewidywali rzeczy o których nikomu się " nie śniło ". Wystarczy wspomnieć Leonarda da Vinci, czy J.Verne . Szczególnie jest to widoczne w powieściach s-f .Hamowanie, zakazywanie,cenzurowanie i ograniczanie przyniosło w/g mnie straszliwe szkody na przestrzeni wieków - może się trochę rozpędzam ale bardzo ubolewam nad mrocznymi wiekami średniowiecza gdyby nie one - świat wyglądałby dziś całkiem inaczej.
ps. Bardzo mi się podoba ta dyskusja, ogromnie lubię cytaty dlatego na swoim blogu prowadzę od dawna coś podobnego pod hasłem - cytat tygodnia.
Pozdrawiam serdecznie

Tak, jestem za. Taka książka na dłużej zostanie w pamięci.

Ja ogólnie jestem ZA. Cenię wolność słowa, wolność wyrażania odczuć. Zastanawiam się tylko, czy powinna być jakakolwiek granica... Można się przecież zastanowić, ile śmierci przyniosła "Mein Kampf" Hitlera, jakie oburzenie ogarnęło Polskę, gdy zacytowano Kydryńskiemu fragment jego książki podróżniczej, gdzie pojawiał się wątek pedofilski (a raczej opis odczuć, jakie wzbudzała nieletnia prostytutka). Nie podejmę się oceny, dla mnie rzeczą właściwą jest móc wyrażać swoje zdanie.

Jestem jak najbardziej za! Dosyc mielismy czasow, kiedy to pisarze mieli podcinane cenzura skrzydla. Jesli chcieli pisac musieli przedstawiac historie w krzywym zwierciadle. Dzis jest nareszcie wolnosc slowa, a pisarz moze pisac otwarcie, bez kamuflarzy i o wszystkim. To bardzo wazne. Mysle, ze stad tez bierze sie taki "urodzaj" na nowych autorow i jest to pozytywne nie tylko dla rynku wydawniczego ale przede wszystkim dla nas. Ja przezylam juz ponad 50 lat i wciaz nie moge sie nadziwic ile kilometrow drogi do prawdy nam odcieto. Dzis dopiero poznaje cala prawde losow ludzi zyjacych na naszej wschodniej granicy. Cieszy mnie to ogromnie i wrecz pasjonuje. Tak wiec raz jeszcze powtarzam ZA.

PRZECIW!!! Książka powinna nas inspirować, dawać nam radość i niedosyt. Książki są po to żeby móc się oderwać od codziennego okrutnego życia i dać nam chwile przyjemności.

To wielki człowiek pewnie ma racje ale ja jestem starsza panią nad grobem i za nic nie chcę się umartwiać.Chcę cieszyć się z każdej lektury.

Jestem przeciw. Oczywiście powinniśmy czytać książki, które nas poruszają, ale nie powinny działać na nas jak katastrofa. Ja gdy przeczytam taką książkę chodzę przez kilka następnych dni jak struta, ciągle myśląc o tej powieści. Po takiej lekturze muszę, po prostu muszę, sięgnąć po cos lżejszego i przyjemniejszego. Emocje podczas lektury są jak najbardziej wskazane, ale nie muszą to być tylko zasmucające i dobijające uczucia.

I tak i nie! Najpierw należy precyzyjniej zdefiniować kryteria wyboru książek, jakie przedstawia Kafka, bo on robi to kwieciście, ale mętnie. Według mnie ma rację nawołując, by czytać tylko książki mocno nas poruszające, oddziałujące niczym katastrofa, czy siekiera dla naszego wnetrza. Ale do tej definicji pasowałby pierwszy lepszy horror z wieloma trupami.
Z drugiej strony nie warto zadowalać się tylko książkami lekkimi, miernymi, nie poruszającymi. I prawda wcale nie pośrodku, bo wg mnie Kafka nawoływał do czytania książek wybitnych, o wysokich walorach artystycznych i ideowych, nie tych dla relaksu czy zabicia czasu. Więc w pierwszym rzędzie czytać dzieła największe, trudne, poruszające. Ale czasem dla relaksu, dla poprawy nastroju, można coś lżejszego.

Już niedługo kolejny cytat a tym czasem czekam na kolejne wasze opinie :)

PRZECIW! Książki mają mnie dobrze nastrajać. Książki czytam nocami i chcę potem zasnąć spokojnie...A tak serio, strasznych rzeczy wokół jest tak wiele że chcę oderwać się od tej naszej rzeczywistości.

Owszem, siekiera jest dobra, bo zostawia przydatny ślad nawet jeżeli on nieco boli. Ale smagnięcię kwiatkiem również powinno się stosować, bo kto z nas nie lubi się uśmiechać przy czytaniu? :-)
Rozdwajam się:-)

Bardzo ciekawa dyskusja i szkoda,że" złośliwość rzeczy martwych" pozwoliła mi dopiero dziś tu zajrzeć... Jak na prawdziwa babę przystało, muszę wcisnąć swoje" 3 grosze...Zgadzam się z przedmówcami, odnośnie 1 cytatu, że książka powinna w nas wycisnąć trwałe piętno, ale w kwestii" poruszyć". Przede wszystkim jednak wlać nadzieję i pobudzić do refleksji..
Cytat Leca: oczywiście jestem -za, tylko taki mały szczegół:wydawnictwa nastawione są na zysk i przyjmują przede wszystkim to, co się sprzedaje...Gdzie tu miejsce na szczere pisanie i swobodę? To, co dyktuje serce, raczej się nie sprzedaje...ale oczywiście mogę się mylić...

bogusia - "To, co dyktuje serce, raczej się nie sprzedaje" - to chyba będzie nasz kolejny cytat :-) ładnie powiedziane :)

Do 2.
Raczej jestem za, gdyż sztuka nie powinna wiedzieć co to mury. Jednak gdyby na jakiś okres czasu pisarze mieli ograniczoną swobodę i przelali swą złość i niezadowolenie na papier... Z tego też mogło by wyjść niezłe dzieło. ;)

Odpowiedź na to prowokacyjne pytanie jest oczywista. Skupię się więc raczej na tym, jaki mamy dostęp do czytania.
Rynek nowej książki kreują obecnie Czytelniczki i ich możliwości finansowe do zakupów.Stąd znaczące wydawnictwa dobierają takie pozycje, które są chodliwe a zatem modne. Dlatego możemy nie raz spotkać w księgarniach przesyt jakiejś tematyki. A, że oprócz miłości wszystko blednie, z czasem wypływa coś innego. Na szczęście są u nas jeszcze biblioteki.
Ktoś powie: jak się ma to do pytania Moderatora?
Otóż, gdy mamy w kraju taką a nie inną sytuację, spora część Czytelników szuka fantastyki. Niech to będzie odpowiedzią, co Czytelnicy lubią czytać?

Kolejny cytat, który oczekuje na Wasze "ZA" lub "PRZECIW" to...

"Czasami jest mi trudniej pozbyć się jakiejś książki niż zdobyć nową. Tomy
przyklejają się do półek w tym pakiecie konieczności i zapomnienia, jakby były
świadkami pewnej chwili w naszym życiu, do której nie powrócimy. Ale podczas gdy nadal tam są, uważamy je za część siebie samych.- Carlos Maria Dominquez"

Bardzo ładny cytat, jestem oczywiście ZA. Osobiście nie lubię czytać po raz drugi książek, ponieważ znając zakończenie są to dla mnie monotonne chwile.Uważam jednak, że wszelkie pozycje na półkach są częścią naszego życia i nas samych. Wpływają na naszą wyobraźnię, marzenia czy poglądy. Nie lubię i nie mam w planach pozbycia się mojej biblioteczki, nie wspominając już o ulubionych książkach...

Cieszę się, że cytat się podoba :)

cytat 3 ZA
Nie potrafię dziś napisać wyjaśnienia odpowiedzi.
Bardzo ciekawy i dający do myślenia.

Zdecydowania ZA. Nie umiem pozbywać się przeczytanych książek. Nawet jeżeli szansa, że sięgnę po nie drugi raz jest całkowicie zerowa. Czasami nachodzi mnie ochota sięgnięcia po jakiś tytuł i przeczytania wybranego losowo fragmentu. Myśl, że książka stoi spokojnie na półce, i że w każdej chwili mogę ją przeczytać, jest bardzo przyjemna.

Rozumując topornie - jestem przeciw. Ornitolog siedzi n ambonce w lesie lub leży w krzakach na bagnie i obserwuje ptaki. Gdyby w cytacie było "Przyrodników" to inna sprawa.

:-)

Jestem ZA!
Trudno jest mi się pozbyć własnego zbioru. Każda książka jest częścią mnie. Dbam o nie, a jak widzę zagięte kartki albo grzbiet to aż mną coś trzęsie. To są takie moje dzieci. ;)

PRZECIW. Pisarz ma wzbudzać głębokie emocje, zmuszać do refleksji, zastanowienia się, lecz bez przesady! Przeczytałam parę książek, które były jak opisane w tym cytacie i były niesamowite, lecz jeśli wszystkie lektury mają tak przeszywać nasze serce, a żadne wprawiać w zachwyt, euforię, to nie ma po co czytać.

Mi też jest czasem ciężko pozbyć się jakiejś pozycji chyba, że daję ją komuś kogo ona na pewno ucieszy.

Ja też jestem ZA. Mam dokładnie tak samo jak Antyska :)