Notatnik Recenzentki

Recenzja książki „Trofeum” – Angelika Waszkiewicz (Angela E.W.)

„Trofeum” autorstwa Angeliki Waszkiewicz (piszącej jako Angela E.W.) to powieść z gatunku romansu mafijnego, która zdobyła popularność dzięki dynamicznej akcji, silnym bohaterom i emocjonującym wątkom miłosnym. Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Papierowe Serca i od razu wzbudziła zainteresowanie czytelników poszukujących historii pełnych niebezpieczeństwa, pasji i skomplikowanych relacji międzyludzkich.

Czy „Trofeum” wyróżnia się na tle innych książek z tego gatunku? Jak autorka buduje napięcie i kreuje swoich bohaterów? Przekonajmy się!

Fabuła pełna napięcia i tajemnic

Główną bohaterką „Trofeum” jest Dalia Moretti – kobieta, która zostaje zmuszona do ucieczki ze swojego dotychczasowego życia po tragicznej śmierci matki i brata. Pożegnała nie tylko ukochanych bliskich, ale i bezpieczną przeszłość, stając się celem dla ludzi, którzy nie przebierają w środkach, by dopaść ją i wykorzystać.

Podczas ucieczki Dalia trafia na tajemniczego mężczyznę – Cosimo. Jest on uosobieniem mrocznej siły i niebezpieczeństwa, ale też nadziei na przetrwanie w świecie, gdzie zaufanie jest rzadkim towarem. Pojawienie się Cosimo zmienia wszystko – między nim a Dalią zaczyna rodzić się skomplikowana, pełna napięcia relacja. Jednak czy można zaufać komuś, kto sam żyje według mafijnych zasad? Czy Cosimo rzeczywiście chce pomóc, czy może kierują nim ukryte motywy?

Historia rozwija się dynamicznie, pełna zwrotów akcji i napiętych momentów, które nie pozwalają oderwać się od książki. Autorka umiejętnie dawkuje informacje, wplatając elementy sensacyjne, zdrady, niebezpieczne intrygi i trudne wybory, przed którymi stają bohaterowie.

Bohaterowie – silne charaktery w niebezpiecznym świecie

Dalia to postać, którą łatwo polubić. Nie jest typową „damą w opałach” – choć zmaga się z wieloma przeciwnościami, wykazuje determinację i siłę, które pozwalają jej walczyć o własne życie. Nie jest naiwna, a jej przemyślenia i decyzje sprawiają, że wydaje się autentyczna.

Cosimo natomiast to mężczyzna pełen sprzeczności – jednocześnie opiekuńczy i bezwzględny, tajemniczy i nieprzewidywalny. Jego postać jest typowym przykładem bohatera romansu mafijnego – mroczny, groźny, ale skrywający w sobie więcej, niż początkowo się wydaje. Jego relacja z Dalią opiera się na silnym napięciu i wzajemnym przyciąganiu, co dodaje historii pikanterii.

Postaci drugoplanowe również są dobrze skonstruowane – każda z nich wnosi coś do fabuły, a ich motywy i działania nadają historii dodatkowej głębi.

Styl i język powieści

Angela E.W. ma lekki, płynny styl pisania, który sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Dialogi są dynamiczne, dobrze skonstruowane, a opisy nie przytłaczają, choć oddają atmosferę niebezpieczeństwa i napięcia. Sceny erotyczne są napisane ze smakiem – zmysłowe, ale nie przesadzone, co jest ważnym elementem w romansach mafijnych.

Autorka umiejętnie buduje napięcie – zarówno w relacji między bohaterami, jak i w całej fabule. Każdy rozdział kończy się w sposób, który zmusza czytelnika do przewracania kolejnych stron.

Czy „Trofeum” wyróżnia się na tle innych romansów mafijnych?

Romans mafijny to gatunek, który zdobył ogromną popularność, zwłaszcza wśród czytelniczek poszukujących połączenia namiętności, niebezpieczeństwa i skomplikowanych emocji. „Trofeum” wpisuje się w te schematy, ale jednocześnie oferuje coś więcej – dobrze rozbudowaną fabułę, realistycznie wykreowanych bohaterów i wiarygodnie przedstawiony świat mafii.

Wiele powieści tego gatunku opiera się na typowych motywach – bezbronnej kobiety i dominującego mężczyzny. Jednak w tej książce Dalia nie jest jedynie „trofeum” do zdobycia, a Cosimo nie jest bezdusznie okrutnym bohaterem. Ich relacja ma głębię, a fabuła dostarcza emocji nie tylko w kontekście romansu, ale też akcji i napięcia.

Podsumowanie – dla kogo jest ta książka?

„Trofeum” to pozycja, którą warto polecić każdemu, kto lubi romanse mafijne z dobrze poprowadzoną akcją i wyrazistymi bohaterami. Jest to historia pełna emocji, napięcia i namiętności, ale też niepozbawiona dramatyzmu i trudnych wyborów.

Książka przypadnie do gustu fanom twórczości takich autorek jak K.N. Haner, Anna Wolf czy Tillie Cole. Jeśli lubisz opowieści, w których romans łączy się z mrocznym światem mafii, pełnym niebezpieczeństw i zdrad, „Trofeum” z pewnością spełni twoje oczekiwania.

Wciągająca fabuła, dobrze wykreowane postacie i umiejętnie budowane napięcie. Jeśli szukasz emocjonującej historii miłosnej w świecie mafii, warto sięgnąć po tę książkę!

"Feniks. Tom I" – recenzja książki autorstwa Emili Chabior

To pierwszy tom poruszającej serii Emilii Chabior, łączącej dramat psychologiczny, romans i literaturę obyczajową. Autorka kreuje świat, w którym miłość splata się z bólem, a bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi demonami. To powieść emocjonalna, pełna napięcia i intensywnych przeżyć, która wciąga czytelnika już od pierwszych stron.

Główna bohaterka to utalentowana malarka, która po osobistej tragedii traci sens życia. Jej codzienność jest naznaczona bólem, depresją i atakami paniki, które uniemożliwiają jej normalne funkcjonowanie. Wtedy na jej drodze pojawia się Maris młody, charyzmatyczny muzyk, który z pozoru prowadzi beztroskie, hedonistyczne życie. Jednak pod tą maską kryje się człowiek pełen lęków i nierozwiązanych problemów.

Ich relacja rozwija się w sposób burzliwy między nimi rodzi się silna więź, jednak każde z nich dźwiga swój własny bagaż emocjonalny, co prowadzi do licznych nieporozumień i trudnych sytuacji. Autorka nie romantyzuje toksycznych zachowań, ale pokazuje, jak skomplikowane bywają relacje międzyludzkie, szczególnie gdy w grę wchodzą traumy z przeszłości.

Autorka posługuje się niezwykle emocjonalnym, chwilami wręcz poetyckim językiem. Nie brakuje tu introspekcji, przemyśleń bohaterów, a nawet fragmentów poezji, które dodają książce wyjątkowego klimatu. Narracja jest wielowymiarowa – czytelnik nie tylko obserwuje wydarzenia, ale wręcz czuje emocje postaci, ich lęki, pragnienia i wewnętrzne rozdarcie.

Autorka doskonale oddaje atmosferę napięcia i psychologicznej głębi. Opisy nie są przesadnie długie, ale wystarczająco sugestywne, by pozwolić czytelnikowi zanurzyć się w świecie bohaterów. To książka, która nie tylko opowiada historię, ale również zmusza do refleksji nad ludzką naturą, samotnością i pragnieniem miłości.

"Feniks. Tom I" nie jest typowym romansem. To powieść o bólu, stracie i próbie odnalezienia siebie po traumatycznych doświadczeniach. Tytułowy feniks symbolizuje odrodzenie – zarówno głównej bohaterki, jak i Marisa, którzy muszą przejść przez cierpienie, aby znaleźć nowy sens życia.

Książka porusza wiele trudnych tematów, takich jak:

Depresja i lęki – autorka bardzo realistycznie przedstawia stany emocjonalne bohaterki, pokazując, jak trudne może być codzienne funkcjonowanie osoby zmagającej się z problemami psychicznymi.

Uzależnienia – w powieści pojawia się wątek destrukcyjnych zachowań, które mają na celu zagłuszenie bólu.

Toksyczne relacje – historia nie unika pokazania trudnych, niezdrowych wzorców zachowań w związkach, ale jednocześnie daje nadzieję na wyjście z tego schematu.

Sztuka jako terapia – malarstwo i muzyka odgrywają tu ważną rolę, stając się dla bohaterów formą ekspresji i sposobem na radzenie sobie z emocjami.

Co wyróżnia tę książkę?

✔ Psychologiczna głębia – bohaterowie nie są jednowymiarowi, a ich emocje i problemy zostały przedstawione w sposób realistyczny.
✔ Intensywność emocjonalna – to jedna z tych książek, które pozostają w pamięci i skłaniają do refleksji.
✔ Niekonwencjonalny romans – daleki od schematów, pełen wzlotów i upadków, ale bardzo prawdziwy.
✔ Sugestywny styl autorki – Chabior potrafi stworzyć niesamowitą atmosferę i sprawić, że czytelnik wręcz odczuwa emocje bohaterów na własnej skórze.

Jeśli szukasz lekkiego romansu, to "Feniks. Tom I" może być zbyt wymagające. Jednak jeśli cenisz literaturę, która porusza trudne tematy i zmusza do myślenia, ta powieść jest zdecydowanie warta uwagi. To książka dla osób, które lubią psychologiczne analizy postaci, intensywne emocje i historie o odradzaniu się po traumie.

"Feniks. Tom I" to opowieść o tym, że czasem, by się odrodzić, trzeba przejść przez ogień. Emilia Chabior stworzyła powieść pełną emocji, trudnych tematów i skomplikowanych bohaterów, która zostaje w pamięci na długo po przeczytaniu. Jeśli szukasz książki, która porusza i angażuje, warto dać jej szansę.

Ze względu na intensywność emocji i trudną tematykę nie jest to książka dla każdego, ale jeśli lubisz powieści z głębią psychologiczną, to może okazać się wyjątkową lekturą.

„Feniks. Przebudzenie” – recenzja i szczegółowa analiza powieści Emilii Chabior

„Feniks. Przebudzenie” to druga część historii Oli i Marisa, którzy mierzą się z konsekwencjami swojego burzliwego związku. Emilia Chabior w tej powieści jeszcze mocniej zagłębia się w psychologię bohaterów, prezentując ich emocjonalne rozterki, przemianę oraz próby poradzenia sobie z przeszłością. Powieść wyróżnia się intensywnością emocji, złożonymi postaciami i narracją, która trzyma w napięciu do ostatniej strony.

Fabuła – burzliwa droga ku odrodzeniu

Historia zaczyna się po rozstaniu Oli i Marisa. Oboje próbują iść naprzód, ale każde z nich robi to w zupełnie inny sposób. Maris, wciąż pogrążony w gniewie i rozpaczy, topi swoje emocje w imprezach, alkoholu i przelotnych znajomościach. Jego sposób radzenia sobie z bólem pokazuje, jak destrukcyjny potrafi być człowiek, gdy nie potrafi zmierzyć się z własnymi uczuciami.

Z kolei Oli stara się ułożyć życie na nowo, choć nie jest to łatwe. Nadal czuje do Marisa coś więcej, ale jednocześnie boi się ponownego zranienia. Jej postać przechodzi fascynującą metamorfozę – z dziewczyny zagubionej w toksycznej relacji zmienia się w kobietę, która zaczyna dbać o własne potrzeby i uczucia.

Przez większość książki bohaterowie próbują unikać siebie nawzajem, ale los ponownie ich ze sobą splata. Wspólne spotkania są pełne napięcia, niedopowiedzeń i emocji, które wciąż między nimi buzują. Czy można naprawić to, co się rozpadło? Czy miłość jest wystarczającym powodem, by dać komuś drugą szansę? To pytania, na które odpowiedzi muszą znaleźć nie tylko bohaterowie, ale i czytelnik, który z zapartym tchem śledzi ich losy.

Bohaterowie – skomplikowane osobowości i emocjonalna głębia

Jednym z największych atutów książki są jej bohaterowie. Emilia Chabior nie stworzyła postaci jednowymiarowych – zarówno Oli, jak i Maris to ludzie pełni wad, którzy popełniają błędy, ale jednocześnie uczą się na nich i rozwijają się w trakcie opowieści.

Maris – upadek i próba odkupienia

Maris to postać niezwykle skomplikowana. Na pierwszy rzut oka można go postrzegać jako typowego „złego chłopca”, który nie potrafi zapanować nad emocjami. Jednak pod maską buntownika kryje się zagubiony człowiek, który nie potrafi poradzić sobie z bólem. Jego przemiana w trakcie książki jest jedną z najbardziej fascynujących – z osoby, która ucieka od odpowiedzialności, stopniowo zmienia się w mężczyznę gotowego zawalczyć o miłość i o samego siebie.

Oli – od zależności do samodzielności

Oli to bohaterka, z którą łatwo się utożsamić. W pierwszym tomie była dziewczyną, która pozwalała, by uczucia do Marisa definiowały jej życie. W „Przebudzeniu” widzimy jej walkę o niezależność. Chociaż nadal kocha Marisa, nie chce po raz kolejny popełnić tych samych błędów. To ona staje się siłą napędową tej historii – pokazując, że miłość nie powinna oznaczać poświęcenia własnej tożsamości.

Styl i narracja – emocjonalna intensywność

Styl Emilii Chabior jest prosty, ale jednocześnie przesycony emocjami. Autorka doskonale buduje napięcie między bohaterami, nie tylko poprzez dialogi, ale także poprzez ich wewnętrzne monologi. Szczególnie mocno wybrzmiewają momenty, gdy Maris i Oli próbują zmierzyć się z własnymi uczuciami – ich myśli są surowe, szczere, a czasem nawet brutalne.

Narracja w książce sprawia, że czytelnik czuje się częścią historii. Dzięki zmianom perspektywy możemy lepiej zrozumieć zarówno Oli, jak i Marisa – ich decyzje, motywacje i lęki. To sprawia, że historia staje się jeszcze bardziej angażująca.

Motywy i przesłanie – miłość, wybaczenie, samopoznanie

„Feniks. Przebudzenie” nie jest typowym romansem. To opowieść o emocjonalnym dojrzewaniu, o tym, jak bolesne doświadczenia mogą nas ukształtować i pomóc zrozumieć, czego naprawdę chcemy od życia.

Motyw feniksa – symbol odrodzenia

Tytuł powieści nie jest przypadkowy. Feniks symbolizuje odrodzenie z popiołów, co doskonale oddaje losy zarówno Oli, jak i Marisa. Każde z nich musi przejść przez ból i rozpacz, by stać się silniejszym i bardziej świadomym siebie.

Walka o siebie

Książka pokazuje, że miłość nie powinna być jedyną siłą napędową w życiu. Bohaterowie uczą się, że aby stworzyć zdrową relację, najpierw muszą odnaleźć siebie i swoje wartości.

Druga szansa – czy warto?

„Feniks. Przebudzenie” to także historia o tym, czy warto dawać komuś drugą szansę. Autorka nie daje jednoznacznej odpowiedzi, ale zmusza czytelnika do refleksji – co jest ważniejsze: uczucia czy szacunek do siebie samego?

Podsumowanie – emocjonalna i życiowa historia

Emilia Chabior stworzyła powieść, która nie jest jedynie opowieścią o miłości, ale o ludziach, którzy próbują odnaleźć siebie po życiowych turbulencjach. „Feniks. Przebudzenie” to książka pełna intensywnych emocji, autentycznych bohaterów i refleksji nad tym, czym jest miłość i jaką rolę powinna odgrywać w naszym życiu.

To idealna lektura dla osób, które lubią historie z psychologiczną głębią, dramatycznymi zwrotami akcji.