Siła kobiecej przyjaźni

Konkurs

Można gdzieś podejrzeć info nt. rozstrzygnięcia konkursu?

Pamiętam, jak czytałam książkę należącą do gatunku literackiego powieść obyczajowa pt.''Kryształowe motyle'', w których głównymi bohaterkami są 3 kobiety: Anna, Iza, Ela. Przypomniało mi się wówczas, że mają w sobie ogrom siły pomimo tego, że życie ich nie rozpieszczało, a przede wszystkim potrafią znieść życiową porażkę i nie zamykać się na otaczające je problemy, z którymi nie każdy wie od razu, jak żyć z nimi, bo wie i zna receptę na nie. Tak się nie da żyć. Do tego trzeba czasu i dojrzeć. Na szczęście zwyciężyła siła kobiecej przyjaźni i bardzo mnie to ucieszyło.

A ja postawie na przyjaciółki, które poznajemy w książce "Valeria w lustrze"!
Wspaniałe, wspierające się wzajemnie, niezależnie od skali problemu, mogące sobie zaufać, a to podstawa przyjaźni!
To kobiety, które mimo upływu lat, mimo wielu życiowych zmian ciągle że sobą są i zawsze są dla siebie!

Myślę, że dobrym przykładem siostrzeństwa jest Zakon Drzewa Pomarańczy z książki o takim samym tytule (+ z "Dnia nastania nocy", prequelu do tej powieści). Składa się on w dużej mierze z kobiet - wojowniczek, które od wieków strzegą drzewa pomarańczy i czekają na powrót Bezimiennego i przygotowują się aby ochronić świat. Zakon jest formacją zorganizowaną, o pewnej hierarchi, mimo to między kobietami widać ciepłe uczucia, wsparcie, rzucanie się "w ogień" za drugą osobą, ale także najzwyklejszy szacunek do siebie nawzajem.

Przeczytałam temat konkursu i w mojej głowie pojawiła się jedna myśl - kobiety z rodziny Borejko ze słynnej "Jeżycjady", które zostały wykreowane przez Małgorzatę Musierowicz! Podaję całą serię, ponieważ trudno wybrać jedną konkretną książkę. Z każdego tomu aż bije miłość, ciepło, troska i wzajemne wsparcie. Dziewczyny są dla siebie nie tylko siostrami/matkami/córkami, ale też najlepszymi przyjaciółkami. Uczą nas jak budować relacje, które nawet po ewentualnej kłótni są jeszcze trwalsze. Potrafią też robić to, czego niestety nie potrafi większość z nas - wspierają się pomimo tego, że nie zawsze pochwalają swoje wybory.
Ach! Jakby piękny był świat, gdybyśmy wszystkie były takie, jak kobiety Borejko!

Właśnie sobie uświadomiłam, że nie potrafię podać żadnego przykładu. Dawno nie trafiłam na taką książkę, więc zostaje mi śledzić odpowiedzi, by mieć źródło inspiracji, ponieważ dobrze czasem sięgnąć po coś pozytywnego i optymistycznego 💚

Przyjaźń między kobietami jest szczególnie wystawiona na próbę w dramatycznych momentach życia. Trudne chwile, traumatyczne doświadczenia są barometrem, pokazującym jak wielka może być siła kobiecej przyjaźni. Letnia jak kawa czy może silna i niewzruszona jak skała?

Doskonałym przykładem siły kobiecej przyjaźni są bohaterki powieści Julii Kacprzak "Jeszcze nie czas". Czy moc ich przyjaźni zdoła pokonać barierę życia i śmierci?
Te dwie młode dziewczyny były wystawione na bardzo ciężką próbę. Jedna z nich zostaje ciężko ranna w wypadku, traci świadomość i zapada w śpiączkę. Choć nie jest to łatwe, Maja walczy o życie Weroniki z całych sił. Ucieka się nawet do szantażu emocjonalnego i wręcz telepatycznie zmusza swoją przyjaciółkę, by zebrała wszystkie siły i się wybudziła. Że musi żyć. Dla niej.

Przykład Mai i Weroniki pokazuje, że przyjaźń między kobietami może być tak silna, że przezwycięży największe przeszkody. I że więź może być tak prawdziwa i głęboka, że jest w stanie pokonać wiele barier, nawet tych, zdawałoby się nieprzekraczalnych.

Nie musimy długo szukać, by znaleźć książki z pięknie przedstawioną relacją między kobietami. Mamy historie przyjaciółek, które były ze sobą na dobre i złe. Matki, która dla córki była gotowa oddać życie. I chyba jedne z tych, które rozczulają najbardziej- babci, bo ich ciepło i wsparcie często może nie mieć końca. Ja jednak dzisiaj chce się skupić na przyjaźni z książki "Ania z Zielonego Wzgórza", bo może mogłabym tu przytoczyć coś innego, mocniejszego, ale pojawiło się to w mojej głowie od razu po przeczytaniu pytania i muszę się tym podzielić.
Głównie porusza mnie tu młodość bohaterek zestawionych z siłą ich przyjaźni. To jak nierozerwalna jest mimo wszystko, jak trwała na każdym kroku i to ile lat wytrzymuje.
Jak w każdej przyjaźni zdarzają się wzloty i upadki, a Ania zawsze godzi się ze swoją ukochaną przyjaciółką. I to z jaką czułością robią to wszystko, z jak wielką dawką emocji. Mnie to kupiło, podziwiam i zazdroszczę takiej relacji w dzięcych latach, to duże wsparcie, które jest potrzebne nie tylko dorosłym ale i młodszym.

Nie od dziś wiadomo, że przykładem wspierającej relacji między kobietami zazwyczaj jest matka i córka lub przyjaciółki. Według mnie idealnym przykładem jest „Paryska krawcowa” Fiony Valpy. To opowieść o wojnie, która nagle ogarnęła całą Europę. To był trudny czas dla wszystkich, każdy walczył o życie i przetrwanie. Trzy przyjaciółki, które pracują jako krawcowe Mireille, Claire oraz Vivienne muszą zmierzyć się z piekłem, które właśnie się rozpętało na ulicach Paryża. Poznają się przypadkiem i w bardzo krótkim czasie zostają przyjaciółkami, ale gdy przychodzi zagrożenie bronią się wzajemnie. Są gotowe na każde poniżenie byle tylko nie pozwolić niemieckim zbrodniarzom na dalsze cierpienie. To właśnie wtedy relacje kobiet były wspierające i wspaniałe, ponieważ troszczyły się o siebie wzajemnie, bezinteresownie. Nie patrząc na to jakie konsekwencje to przyniesie, ważne było aby wesprzeć się wzajemnie w kłopotach, nawet jeśli ceną tej lojalności była śmierć.

Pierwsze skojarzenie to bohaterki „Siły kobiet”. I wcale nie chodzi o tytuł, który zgadza się z hasłem konkursu. Bo książka Barbary Wysoczańskiej jest właśnie o szczególnych kobiecych więziach na tle odradzającego się po zaborach państwa polskiego. Używałam liczby mnogiej, bo różne są między nimi związki. Każda z bohaterek jest inna, ale na swój sposób silna, choć każda niesie ze sobą bagaż osobistych doświadczeń i dramatów, a za swoje marzenia i wybory płaci niekiedy bardzo wysoką cenę.

Rozalia, ofiara przemocy fizycznej i psychicznej męża, na której los wszyscy odwracali głowy, staje się wsparciem dla Zuzanny, kochanki męża, która obdarzyła go ślepym uczuciem. Ada za wszelką cenę chce studiować, mając przeciw sobie niemal cały męski świat. Kobiety Wysoczańskiej wspierają się wzajemnie, ale nie wypowiadają wojny całemu męskiemu światu, one chcą tylko należnego im miejsca. Autorka świetnie rysuje psychologiczny portret swoich postaci: mimo przeciwności losu, mimo cierpienia, osamotnienia i trudów czerpią z wewnętrznej siły i aż chce się postawić pytanie, jak to możliwe, że można wciąż podnosić głowę i wychodzić naprzeciw nieprzyjaznemu światu. Gdy wydaje się, że wszystko stracone, a głównym celem ludzi wokół nich (nie tylko mężczyzn) jest pokazanie „właściwego” miejsca kobiety w społeczeństwie, każda z nich znów wstaje i idzie dalej, by realizować swoje marzenia; silniejsze doświadczeniami; silniejsze swoją przyjaźnią i wzajemnym wsparciem.

Dla mnie przykładem kobiecej przyjaźni są bohaterki 📕 Karoliny Wilczyńskiej Cukiernica z fotografii. Wystarczy telefon głównej bohaterki Nastki, a jej przyjaciółki są gotowe do tego, by służyć jej wsparciem i swoją obecnością, gdy tego potrzebuje.

Istnieje wiele wspaniałych przykładów silnych, wspierających relacji między kobietami w literaturze. Jednym z takich przykładów może być relacja między Elizabeth Bennet i jej siostrami w "Dumie i uprzedzeniu" Jane Austen. Choć siostrom zdarzają się różnice, to jednak w trudnych chwilach potrafią się wspierać nawzajem.
Najsilniejszą relację widać między Elizabeth i Jane Bennet. To dwie najstarsze siostry, które łączy silna więź emocjonalna. Jane jest delikatna, spokojna i pełna dobroci, podczas gdy Elizabeth jest błyskotliwa, rezolutna i pełna sarkazmu. Ich przyjaźń i wzajemne wsparcie są kluczowe dla fabuły. Elizabeth często doradza Jane w sprawach sercowych, a obie siostry potrafią ze sobą rozmawiać na poziomie intelektualnym, co jest istotne w społeczeństwie, gdzie kobiety zazwyczaj ograniczane były do roli gospodyń.
Relacje między siostrami są pełne napięć, ale także wzajemnego zrozumienia. Mimo różnic, są dla siebie ważne i wspierają się nawzajem w trudnych chwilach, co podkreśla siłę więzi rodzinnej w czasach, gdy wybór partnera życiowego był istotną kwestią społeczną.

Gdy zaczęłam się zastanawiać, to zauważyłam, że ostatnio mało czytam książek, w których można by znaleźć przykłady takiej relacji między kobietami, które byłyby wspaniałe czy też mogłyby być wzorem do naśladowania... Pewnie dlatego, że obecnie coraz więcej książek to kryminały, thrillery lub fantastyka, gdzie raczej nie ma miejsca na takie rzeczy jak przyjaźń.
Ze starszych książek od razu na plan pierwszy wysuwają mi się jednak Ania i Diana z Zielonego wzgórza Lucy Maud Montgomery; Tereska i Okrętka oraz Joanna z Alicją z książek Joanny Chmielewskiej, no i także bohaterki Małgorzaty Musierowiczowej.
Jednak gdy chodzi o uzasadnienie, to musiałabym ponownie cofnąć się do czytania. Jako przykład podam może bohaterki książki "Nigdy w życiu" autorstwa Katarzyny Grocholi. Judyta i Ula zawsze mogły liczyć na siebie, wspierały się wzajemnie w wielu dość trudnych sytuacjach, więc mogę powiedzieć, że ta ich czysta, nie podbarwiona podtekstem seksualnym relacja była wręcz wzorcowa. To prawdziwa przyjaźń i o taką zawsze trzeba walczyć, ale także starannie o nią dbać. Dzięki takiej przyjaciółce bardzo szybko i w miarę łatwo można nawet odnaleźć drogę do odkrycia siebie samej...

Pozwólcie, że oddam głos klasyce.

Biblia – Nowy Testament – Ewangelia wg św. Jana (J 19, 25).

„A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena”.

Jezus jest na drzewie krzyża. Niesamowita boleść dla Jego matki. Obok kobiety (trzy) wspierające Maryję. To jest dopiero siła przyjaźni w obliczu boleści, beznadziei i agonii. Takie stosunki między nimi - pomoc, to dopiero wyżyny wsparcia ludzkiego. Matka Boża nie został sama pod krzyżem. Miała wsparcie innych niewiast. Jest to mega siła kobiecej przyjaźni i oddania!


Źródło: Wikipedia:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Chrystus_na_krzy%C5%BCu_%28obraz_El_Greca_z_Colegio%29

„Chrystus na krzyżu” – El Greco

:-)

W literaturze istnieje wiele inspirujących bohaterek, które stanowią wzór dla zdrowych, wspierających relacji między kobietami. W "Harrym Potterze" relacje między Hermioną Granger a Ginny Weasley ukazują siłę przyjaźni i solidarności między kobietami. Hermiona, jako jedna z głównych bohaterek, stanowi dla Ginny nie tylko przykład kujonki, ale również silnej i niezależnej kobiety. Hermiona wspiera Ginny zarówno w szkolnych trudnościach, jak i w relacjach miłosnych. Ginny natomiast, mimo że jest młodsza, prezentuje determinację i odwagę, co zyskuje uznanie Hermiony. Ich relacja ewoluuje wraz z fabułą, a obie bohaterki odgrywają kluczowe role w opozycji przeciwko siłom zła. Ginny nie tylko szanuje Hermionę za jej intelekt, ale również czerpie z niej inspirację do własnego rozwoju. Widać, że autorka celowo buduje relacje między kobietami, podkreślając, że kobiety potrafią razem działać, wzmacniając się nawzajem i wspierając w trudnych momentach. To silne przykłady, jak literatura może inspirować czytelniczki do budowania zdrowych, wspierających relacji między kobietami.