Opinia na temat książki Dolores Claiborne

Dolores Claiborne zaczęłam słuchać w pewien chłodniejszy, letni dzień, gdy ołowiane chmury ciężko sunęły po niebie, grożąc ulewnym deszczem. I serio, nie wiem jak King to robi, ale wciągnęłam się już po pierwszych słowach. To było tak dobre, że nie sposób było odłożyć tej historii na bok!

To, co napisał Mistrz, to perełka literacka. Obawiałam się, że monolog (bo właściwie, to tak można nazwać tę książkę) kompletnie mnie nie wciągnie, a raczej okropnie mnie znuży i znudzi. Ależ się myliłam! Historię, którą snuła Dolores chłonęłam słowo po słowie, zdanie po zdaniu.

Niewielka społeczność na wyspie, niepowtarzalny klimat i ona - kobieta silna, robotna, zawzięta, którą posądzono o morderstwo bogatej Very, swojej pracodawczyni (dość wrednej i jędzowatej, więc sami rozumiecie). I owszem - zabiła. Ale nie tę osobę, o której mówiła cała społeczność niewielkiej wyspy.

To, co wykreował King jest wielkie. Nie dość, że stworzył barwne postaci (w tym obydwie dość "jędzowate" i twarde. Mocno stąpające po świecie, ale też takie, które z biegiem historii potrafią się zmienić), to dodatkowo ulokował je w tak genialnym otoczeniu, że klimat czuć tak mocno, jak gdybyśmy byli razem z bohaterkami na Little Tall. Mała społeczność, odizolowanie (wysepka, pamiętajcie o tym. Tam robi się nieco klaustrofobicznie!), swego rodzaju spowiedź bohaterki, rodzaj narracji. Mogłabym wymieniać i wymieniać... A wystarczy napisać jedno zdanie -To się po prostu chłonie!

Cieszę się, że sięgnęłam akurat po audiobook. Pani Teresa Budzisz-Krzyżanowska powinna dostać nagrodę za to, jaki kawał genialnej roboty wykonała, czytając tę historię. Wspaniała! Gdybym czytała książkę, to tak w mojej głowie brzmiałaby Dolores. Właśnie tak! To idealne dobranie lektora do książki sprawiło, że słuchanie było największą przyjemnością.