Opinia na temat książki A na imię jej będzie Aniela

Jako, że serię o Komisarzu Maciejewskim uwielbiam, to zacznę od tego co mi się nie podobało.
Chaotyczna i niezborna. Po prostu. 
Czytało mi się źle i dawno bym odłożyła, gdyby nie to, że to "środkowa część", a następne zamierzam przeczytać wkrótce. Co zatem było na tak? Wojenny i okupowany Lublin - życie od środka. Tak - Wroński ma wybitny talent do pokazywania tego, czego gdzie indziej nie zobaczymy. Zazwyczaj bowiem czasy II WŚ są pokazane albo od strony wojennej, albo życiowej. Na wymieszanie, tak jak to zrobił autor, niewielu się decyduje.

Chociaż nadal uważam tą część za najsłabszą, to jednak śledztwo dotyczące morderstwa toczące się w czasie kiedy giną tysiące, jest czymś zupełnie nietuzinkowym. I komisarz lawirujący między byciem policjantem, a patriotą... - fenomenalna rzecz. Zupełnie natomiast nie rozumiem, po co autorowi były retrospekcje? A właściwie futurospekcje?
Mam tylko nadzieję, że w następnych częściach cyklu komisarz Maciejewski powróci w stylu Morderstwa pod cenzurą. Ale to nawiasem :)