Akademia zbrodni. Jak zamordować swojego szefa

"Akademia zbrodni" przenosi do szkoły jedynej w swoim szkoły dla osób, które na swojej drodzy napotkały wyjątkowo trudnych szefów i planują w zmyślny sposób się ich pozbyć...

Jest to książka w aranżacji podręcznika dla studentów na podstawie dziennika jednego z absolwentów. Jednakże nie tylko jego studencka kariera jest tu śledzona, bowiem podglądamy również nauki pobierane przez dwie kobiety, przyparte do muru przez swoich pracodawców.

Zamysł książki bardzo mi się spodobał. To nietuzinkowy format, który jest wprost stworzony do fantastycznej zabawy językiem i sytuacjami na pograniczu mroku i czarnego humoru. Nie można odmówić fabule pomysłu i lekkiej aury, bowiem tu nawet największe zbrodnie nie przerażają, choć, co zaskakujące, akademia bardzo stawia - mimo wszystko - na względy moralne, które są tu ciekawym dysonansem i podstawą do dyskusji na tematyki granic prawa i etyki oraz wyższego dobra.

Plusem są również bardzo wnikliwie i przekonująco nakreślone portrety bohaterów. Ciekawie mi się zaglądało do ich przemyśleń i wewnętrznych rozterek, niektórzy wzbudzali niewątpliwą sympatię, inni odrzucali właściwie, gdy powinni. Pod tym kątem wszystko tu zagrało.

Niestety, ale myślę, że książka jest przede wszystkim za dluga. Sporą objętość wypełniają dość nużące zapychacze, rozwleczone opisy i bardzo powolne tempo zdarzeń. Zabrakło mi tu większej dawki humoru (tylko kilka razy się uśmiechnęłam pod nosem) wartkosci i płynności, przez co z tr...

Jak tam Twój poniedziałek? Czy szef już zdążył Cię wkurzyć? 💬

Jeśli miał(-a)byś ochotę go „zamordować”, może najpierw sięgnij po książkę Akademia Zbrodni. Jak zamordować swojego szefa autorstwa Ruperta Holmesa, która z pewnością podsunie Ci kilka pomysłów.

Akademia Zbrodni. Jak zamordować swojego szefa to książka, wobec której miałam dość duże oczekiwania, głównie za sprawą porównań do Hogwartu oraz Downton Abbey z dużą dawką czarnego humoru. Czy te oczekiwania zostały spełnione? O tym poniżej.

Na wstępie muszę przyznać, że fabuła jest naprawdę oryginalna, a momentami przypomina wręcz idealny przepis na morderstwo — bez użycia noży, broni czy trucizny. Tutaj wystarczą pech, nieudolność i cała masa pomyłek. To właśnie te pomyłki, w połączeniu z satyrą na korporacyjny świat i różnego rodzaju układziki, dostarczają solidnej dawki specyficznego, czarnego humoru.

Sam wątek związany z Akademią i czasem w niej spędzonym był naprawdę ciekawy. Autor dostarcza nam — i bohaterom — kilka interesujących informacji na temat planowania zbrodni oraz wyboru odpowiednich narzędzi. Jednak kiedy bohaterowie zaczynają omawiać przebieg tychże zbrodni i krok po kroku się do nich zbliżają, robi się tak nudno, że musiałam odkładać książkę, by nie zasnąć. Dla mnie było to zbyt rozwleczone — opisy przydługie, mało interesujące, a całość sprawiała wrażenie przekombinowanej.

...

Nie lubię komedii kryminalnych. Po prostu mnie nie bawią, chyba że są tak absurdalne jak "Akademia zbrodni". Nie zrozumcie mnie źle - świetnie się bawiłam, chociaż to nie mój gatunek i nie moja bajka. To po co wzięłaś się za czytanie? - zapytacie, a odpowiedź jest prosta - bo opis mnie zaintrygował.

Cliff próbuje zamordować swojego szefa, nie jest psychopatą tylko uważa, że owy szef to osoba, która zagraża społeczeństwu. Na jego szczęście nie udaje mu się ten czyn zabroniony, ale za to trafia do Akademii zbrodni. Czyli elitarnej szkoły szkolącej właśnie w zabijaniu. I byłby z tego świetny krasowy kryminał, może w klimacie fantastyki, gdyby nie absurdalne podejście do tematu. Autor uzywa czarnego humoru w dużych ilościach, ale tak, że w tym szaleństwie jest jakaś logika. Czyta się to dobrze, wciągająco, a mimo planowania zbrodni jest to bardzo lekka lektura.

Dobry pomysł na fabułę, ciekawe jej prowadzenie, dobrze skonstruowany "świat". Myślę że ta książka przypadnie do gustu każdemu, kto ceni sobie czarny humor.