Opinia na temat książki Akuszerki

Nie da się tak w tak łatwo opowiedzieć o książce, która wzbudza tak wiele emocji. Ciężko ubrać w słowa piękno i niesamowitość tej powieści. Zachwyciła mnie już od okładki, a treść tylko umocniła mnie w zdaniu, że to jedna z topowych powieści tego roku.

Nie jest to tylko książka o porodach, jest to przede wszystkim historia życia Franciszki Diabelec, dziewczyny która w wieku 18 lat zostaje akuszerką. W czasach gdy nikt nie słyszał o dezynfekcji, szpitalu, znieczuleniu. Kobiety rodziły w prymitywnych warunkach, niewiele słysząc o higienie. Miałam wrażenie iż często było to szczęście, że te dzieci przeżywały. Dzięki Franciszce i innym położnym, które skończyły krakowską szkołę w tym kierunku, wiedza o porodach zaczęła się zwiększać, a i one nauczone różnych technik, ratowały życie w ciężkich przypadkach rodzącym i dzieciom przychodzącym na świat. Ostrzegam tu nie ma bułkę przez bibułkę, tu poród jest opisany tak jak przebiega, Pani Jakubowska nie miała przed czytelnikiem tematów tabu, co bardzo mi się podobało.

Piękny obraz XIX wiecznej wsi Jadowniki. Choroby, dwie wojny, zabory, a społeczność potrafiła się jednoczyć i każdy sobie pomagał. Autorka stworzyła tą historię na podstawie wspomnień swojej prababki Anny Czarneckiej, również bohaterki książki, położnej na wsi Jadowniki i mimo że książka liczy sobie 700 stron to czyta się ją niesamowicie, wręcz pochłania. Książka dla kobiet i o kobietach. Jest to swoisty hołd oddany kobietom, które żyjąc w tamtych czasach nie miały łatwo i często były traktowane przedmiotowo.