Anne of Ingleside

Kolejna już szósta część za mną... Ile tu się dzieje, naprawdę nie wiadomo od czego zacząć, ale nie będę Wam robiła streszczenia, bowiem mam Was zachęcić do przypomnienia sobie tej serii lub zapoznania się z nią!

Ania i Gilbert mają tutaj już swój dom pełny dzieci. Poznamy z Anią, co to znaczy mieć dość upierdliwego gościa... A także różne przygody dzieci Ani. Nie spodziewałam się, jak bardzo pomysłowe mogą to być historie... I jak bardzo poważne wg dzieci problemy - prawie, że dotyczące życia lub śmierci.

Spotkamy się tutaj także z niemałymi rozterkami samej Ani, które... A nie będę Wam zdradzać! Jak dla mnie w pozornie niegrubej książce jest dużo treści, ale także i smutnych historii, które mogą nieco skłonić do refleksji, czy też zwrócić nasza uwagę, na coś, o czym na co dzień człowiek nawet nie myśli...

"[...] - Nie lubię kotów. Na przykład taki Alden Churchill ma tylko jedna wadę - przepada za kotami. Bóg jeden raczy wiedzieć, skąd mu się to bierze... Oboje jego rodzice nie cierpieli tych zwierząt.
- W takim razie on musi być wyjątkowo rozsądnym młodzieńcem.
- Rozsądnym? Raczej tak, z wyjątkiem upodobania do kotów i zainteresowania ewolucją... To kolejna rzecz, której na pewno nie odziedziczył po matce".

Oto nadszedł czas, gdy Ania w powieści oraz serii o niej samej staje się tylko jedną z głównych bohaterek. Stery bowiem przejmują jej dzieci. To wokół ich losów kręci się ta część i to one są w centrum. Wciąż obok jest Ania i wciąż są momenty, gdy poznajemy życie rodziny z jej perspektywy, a jednak to nie jest już jej historia.

Psotny Jim, wrażliwy Walter, zupełnie różne od siebie bliźniaczki Nan i Di oraz najmłodsze, prawie nie odstające od ziemi pociechy — Shirley i Rilla. Szóstka uroczych urwisów, które dorastają pod opieką matki, jaka kocha, wspiera i rozbudza wyobraźnię. Gilbert, szanowany lekarz, rzadko bywa w domu, a zamiast niego gości tam pewna... Kłopotliwa ciotka. Pojawiają się również bohaterowie, których doskonale znamy z poprzednicy części i... Ach. Z jednej strony to już nie ta sama historia, z drugiej jednak jest niczym powrót do domu po długiej nieobecności.

Montgomery słynie z dużej wrażliwości, jaką ofiarowała swoim bohaterom. Szczegółowo kreśli ich sylwetki i sprawia, że z ludzi na papierze, przekształcają się w coś znacznie bliższego naszemu sercu. Tak jest też tym razem. Nowe pokolenie od razu kupiło moje serce, szczególnie Walter, który z dużą ilością leków musiał zmierzyć się w tym tomie. Wiecie, to już nie ta sama opowieść o Ani, ale wciąż pełna jest uroku i wciąż mi się podoba. Nie jestem w stanie nie czytać dalej, tym bardziej, że ogromnie lubię styl, w jakim Montgomery maluje świat. Jestem w zetknięciu z nim bezbronna.

...

Tak naprawdę cała książka przepełniona jest miłością i monotonią. Życie mieszkańców Złotego Brzegu, w którym Ania i Gilbert osiedlili się po ślubie i tam też zostali płynie powoli, spokojnie i bez większych krzywd. Dzieci dorastają, Gilbert jest szanowanym i wysoce cenionym lekarzem, a Ania troszczy się o swoją rodzinę i z przykrością stwierdza, że powoli staje się panią w średnim wieku. Niemniej jednak nadal jest to urocza opowieść, z którą żal się żegnać.

Cała recenzja: https://znakomita.com/2020/11/27/ania-ze-zlotego-brzegu-48-2020/

Jedna z moich ulubionych książek. Rudowłosa dziewczynka ma specjalne miejsce w moim życiu i sercu.