Belladonna

Gotycka powieść fantasy dla młodzieży. Intrygujący pomysł, by głównym bohaterem (no, jednym z głównych) była Śmierć, istota, którą każdy omija, ale ostatecznie wszyscy spotykamy.
Powieść dynamicznie poprowadzona, wciągająca, z wątkami kryminalnymi i romantycznymi. No i Signa Farrow, dziewczyna, która jest dziwnie połączona ze śmiercią i ze Śmiercią. Potencjał pomysłu doskonale wykorzystany.

Uważam, że "Belladonna" to powieść ze zmarnowanym potencjałem. Podobał mi się styl i ciekawe metafory, których autorka używa do opisu, np. głosu Śmierci, a także klimat, który kojarzył mi się z opowiadaniami Angeli Carter. Pomysł na główną bohaterkę, jej moce i jej relację ze Śmiercią był bardzo interesujący i niespotykany. Dostrzegam inspiracje "Upiorem w Operze" oraz postacią Oliwki Widmo (Olive Spectre) z gry "The Sims 2", chociaż nie wiem, czy Adalyn Grace rzeczywiście się tym inspirowała. Sądzę jednak, że pomysł mógłby zostać zrealizowany dużo lepiej, np. można by bardziej rozwinąć rozważania nad moralnym aspektem działań Signy. Z drugiej strony, jej historia niesie ważne przesłanie o akceptacji samego siebie.
Niestety, w momencie, kiedy akcja zaczęła kręcić się wokół wątku kryminalnego, czytanie zaczęło mnie nieco nużyć i męczyć. Dodatkowo, kreacja świata leży. Wiemy, że istnieje Thorn Grove, wrzosowiska i lasy wokół, dom Charlotte za lasem, miasteczko, Foxglove gdzieś nad morzem, dom Cioci Magdy, dom wujka Signy, dom babci Signy i stacja kolejowa. Czytając wydaje się, jakby wszystkie te miejsca, które wymieniłam znajdowały się pośrodku nicości. Można, co prawda, się domyślić, że akcja ma miejsce w Wielkiej Brytanii, ale to tylko domysły.
Jeśli chodzi o sceny romantyczne, to początkowo wydawały mi się żenujące, ale te pod koniec książki uważam już za bardzo dobre.
Mimo, że powieść trochę mnie wymęczyła, to zaciekawiła mnie na tyle, że zamierzam za jakiś...

"Belladonna" to jedna z najoryginalniejszych książek, jakie czytałam w ostatnim czasie. Pokochałam w niej wszystko - od klimatu, poprzez wspaniałą bohaterkę, aż po mega ciekawą fabułę i dopracowaną zagadkę kryminalną. Już teraz wiem, że ta książka trafi do mojej topki roku!

Signę poznajemy, gdy jest jeszcze niemowlakiem. To właśnie wtedy nawiązuje ona dziwną relację ze Śmiercią. Jego postać towarzyszy jej przez lata, aż w końcu dziewczyna ma dość jego niespodziewanych wizyt i... postanawia sama go przywołać. Zjadając trujące jagody belladonny, Signa staje na granicy życia i śmierci.

Zacznę właśnie od naszej panny Farrow, głównej bohaterki i jednej z lepiej wykreowanych postaci w fantastyce młodzieżowej. To nie jest kolejna szara myszka, którą trzeba ratować z każdej możliwej opresji. Nie, Signa jest odważna, wie czego chce, a jej postać wspaniale się rozwija. Nie chcę zdradzić za dużo, ale uwierzcie, pokochacie tę dziewczynę.

Sama relacja Signy ze Śmiercią była... intrygująca. Oj, i to jak! Może „pikantna” to złe słowo, ale z pewnością nie brakowało w niej namiętności.

Doskonale została też poprowadzona sama zagadka kryminalna. Kto zabił panią Hawthorne, na jaką tajemniczą chorobę cierpi jej córka i dlaczego mąż zmarłej zachowuje się tak dziwnie? No i jakie tajemnice kryją pracownicy Thorn Grove?

Gotycki, dziewiętnastowieczny klimat totalnie mnie kupił, podobnie jak samo wydanie książki - z piękną, oryginalną okładką i barwion...

Mam z nią mały dylemat, chociaż była to fajna książka.

Początek, o mamo, początek był świetny! Śmierć zbierający żniwo, eksperymenty bohaterki, duchy, tajemnicza choroba i sekrety. Zdecydowanie to mi się podobało.

Dalej też było ciekawie, ale zabrakło jakby głębi. Bohaterce i jej pomocnikom za łatwo wszystko się udawało, brak trochę napięcia i niepewności. Rozwiązanie części zagadki przyszło zbyt łatwo i zbyt szybko. Wiem co się stało- wiem co pomoże-cyk już to mam. Trochę za dużo gadania a za mało działania. I Śmierci, gościu zdecydowanie ma moją uwagę.

Ocenę książki ratuje pod koniec scena balu. O MAMO CO TO BYŁO, CO ZA BAL, CO ZA WYDARZENIE! To było tak dobrze wymyślone, że kilka razy czytałam ten fragment.

Sam wątek tajemniczej choroby i wszystkiego z nim związano był ciekawy i aż prosiło się o więcej, mocniej, bardziej.

Książka kończy się tak, że potrzeba 2 tomu na już. I będę go czytać dla Śmierci.

Fajna młodzieżowa fantastyka, z elementami duchów, rodzinnymi tajemnicami, wyrzutami sumienia, chorobą i wyścigiem z czasem. Po cichu liczę, że w 2 tomie będzie więcej mroku .

Ta książka to było chyba moje jedno z większych rozczarowań. Głupia, irytująca bohaterka. Do tego Śmierć została przedstawiona w całkiem inny sposób niż sobie wyobrażałam. Ciężko było go za nią uznać, była za łagodna. akcja strasznie się dłużyła, w końcówce w końcu zaczęło się coś dziać.

polecam