Białe jak śnieg

Przeczytałam tę powieść w ramach wyzwania, w którym trzeba było przeczytać książkę z motywem śniegu. Jednak paradoksalnie to w pierwszym tomie, który miał tytule krew, było go dużo, a ten tom dział się w czerwcu i śnieg był tu tylko metaforą.
Według mnie fabuła tej części była nieco bardziej interesująca, było więcej tajemnic, nie wszystko zostało tak szybko ujawnione. Dowiadujemy się również więcej na temat przeszłości Lumikki, a zakończenie sugeruje, że ten temat będzie rozwijany w ostatnim tomie trylogii. Historia była wciągająca, czytało się szybko. Dodatkowo mogłam, tym razem literacko, wrócić na chwilę do Pragi, którą odwiedziłam już dwa razy.

uważam, że ta książka miała dobry pomysł na siebie, ale autorka chciała także trochę romansu (wiecie, ludzie aro/ace nie istnieją so musiał być motyw miłosny); ale autorka nie chciała żeby to był kolejny-hetero-romans, typowy, tak jak Lumikki nie jest typową postacią (może zbyt egdy czasami, ale cmone, dorastałam gdy bycie emo było modne); ale czuje się jakby to było queerowe i nie-queerowe, queerfobiczne w tym samym czasie (wybaczcie jeśli ktoś uważa to zaspoiler, specjalnie używam słowa queer aby nie pokazać jaki to był typ relacji). czułam jakby cały romans był zepchnięty na dwadzieścia-kilka stron i wtedy - zapominamy o tym. nie słyszeliśmy o tym wcześniej, nie usłyszymy za bardzo o tym później. później, podczas czytania (tak, czyta się tę książkę szybko) czekałam, aż historia wróci do tego, jakby się wydawało, ważnego elementu fabuły, prawda? źle. przynajmniej ja tak to postrzegałam; jakby ktoś powiedział: hej potrzebujemy queerowej reprezentacji (i nie oceniam, czy to była dobra queerowa reprezentacja, nie polubiłam postaci, bo bylx dupkiem, a nie dlatego, że bylx queer) - mamy to, okej, wracamy do fabuły. dla mnie wypadło to słabo.
bardziej podobała mi się pierwsza część, ta nie była zła, poza romansem, ale jest coś nierealnego w realnym świecie książki; wiem, że są cuda na tym świecie, ale tyle? jednej osobie? Lumikki czasem wydaje się "wychodzić z roli", jakby była inną postacią niż w jedynce.