Opinia na temat książki Biesy

BIESY jest to powieść napisana bogatą prozą, która wprowadzi nas do świata rosyjskiej śmietanki towarzyskiej.
Poznamy losy pisarzy, którzy będą żyli od siebie w bardzo skrajnych warunkach.

Narratorem, a właściwie „sekretarzem” ówczesnych zdarzeń jest Antoni Ławrentowicz (jego imię zostaje wymienione tylko jednokrotnie). Mężczyzna jest towarzyszem opisywanych bohaterów.
Obserwator ten nie stara się zachować obiektywizm, łatwo można odgadnąć kogo darzy szacunkiem i sympatią, często też wyprzedza fakty.
Nie wiemy o narratorze nic, gdyż całą swoją uwagę skupia na opisywaniu pozycji i wpływów tam panujących.

BIESY zawierają w sobie zagadkę, (a przynajmniej nie od razu czytelnik insynuuje swoje podejrzenia), czym jest tajne stowarzyszenie, oraz kto zasila krąg „piątki”.
Nie szczędzono nam czytać konwersacji o nihilizmie oraz proklamacjach.
Chęć panowania nad innymi, być indywidualną jednostką, która jest w stanie zapanować nad społeczeństwem zmęczonym po buncie. Obawa przed denuncjacją.
Początkowe wybuchy rewolucji, tak szeroko komentowane przez elitę, która nie zadowala się cieszeniem swoim towarzystwem.

Jaką cenę będzie trzeba zapłacić?
Czy ogromne wpływy są w stanie uchronić od kary?

Zakończenie jest smutne, nostalgiczne, wzbudza sporo refleksji.
Konkluzja krzyczy, że nie warto ważyć istnienie Boga, a zabawa w Niego, może gorzko smakować.
Najmroczniejsze postępki ujrzą światło dzienne, a przed konsekwencjami nie da się nikomu uciec… Chyba, że do piekła.