Błąd Kartezjusza

Czytając poradniki psychologiczne, które łączą syntetyczne opisy zachowań ludzkich z przykładami 'z życia', z reguły odczuwam niedosyt. Brakuje mi bardziej fundamentalnej podbudowy, która opisywałaby fizykochemiczne i biochemiczne stany naszego mózgu. Czasem, wobec zbyt łatwo szafowanych tez, jestem sceptyczny szczególnie, gdy argumentacja kuleje. Nie znaczy to, że autorzy książek psychologicznych nie mają racji. To nie deprecjonuje ich pracy. Jednak dla mnie to za mało. Chciałbym wiedzieć, DLACZEGO funkcjonujemy tak, a nie inaczej.

W książce, "Błąd Kartezjusza" Antonio Damasio wypełnia właśnie tę lukę między zupełnie materialistyczną fizjologią mózgu a psychologią ludzkich zachowań. To bardzo ciekawa praca, gdzie człowiek i jego interakcje z otoczeniem opisane zostały z całą złożonością wewnętrznych mechanizmów komunikacji mózgu i reszty naszego ciała, skutkując emocjami, myślami, popędami i podejmowanymi decyzjami z nich wynikającymi. W książce człowiek jawi się, jako skomplikowana i z reguły dobrze zgrana jednostka biologiczna (w homeostazie), która czasami niestety ulega 'zepsuciu'. Konsekwencje tych uszkodzeń centralnego układu nerwowego, choć często tragiczne w skutkach dla pacjentów, stanowią bezcenne źródło wiedzy neurologicznej. Takim, wyjściowym dla dyskusji, przypadkiem jest unikatowa historia Gage'a, człowieka, który w poł. XIX wieku uległ wyjątkowemu wypadkowi. W wyniku wybuchu, pręt przeleciał na wylot przez przednią część czaszki i mózgu, nie powodując...

Jestem, więc myślę.
Książka ma kilka świetnych recenzji, więc pozwolę sobie tylko na krótką opinię, gdyż daje mi ona prawo do subiektywizmu, a bardzo go w tym wypadku potrzebuję.

" Błąd Kartezjusza" uważam za lekturę godną uwagi, koncepcję przedstawioną przez profesora Damasio za bardzo ciekawą, logiczną i rozwijającą. Kwestionowanie obowiązujących dogmatów zazwyczaj budzi dreszcz emocji i ciekawość, natomiast kwestionowanie ich w taki sposób i w takim stylu, jak robi to Damasio, to przygoda intelektualna i, tak, też emocjonalna.
Sama książka jest napisana z dużym ukłonem w stronę takich, jak ja czytelników, czyli ciekawskich laików, więc nie miałam problemów ze śledzeniem i rozumieniem wywodu.
Nie ukrywam, że moją uwagę na tę pozycję zwrócił tytuł.
O Kartezjuszu już się wyrażałam, ale cieszę się, że mogę to zrobić jeszcze raz.
Pominę, całkiem nieobiektywnie, jego zasługi na innych polach, a odniosę się do mechanistycznej koncepcji przyrody.
Jakąż zaburzoną kreaturą trzeba być, żeby wymyślić coś takiego! I udowadniać ten wymysł robiąc wiwisekcję psa, i twierdzić, że wycie krojonego zwierzęcia jest dźwiękiem maszyny!
Uruchomiła mi się reprezentacja dyspozycyjna.
(Sądzę, że Robert Hare nie miałby problemu z postawieniem diagnozy Kartezjuszowi.)
Profesor Damasio wymienia "niewdzięcznie i nieuprzejmie" więcej, niż jeden błąd Kartezjusza, precyzując, który z całej palety znalazł się w tytule książki.
Przerażające jest to, że wcią...

Klasyczna rzecz z zakresu zrozumienia działania naszego umysłu. Dla miłośników psychologii ewolucyjnej.