Blood on the Tracks #7

,,Blood on the Tracks'' wprowadza w zakłopotanie, terroryzując zdrowy rozsądek oraz zaprasza w poczerniały od otarć dyskomfort - przeciętny czytelnik mangi nie przetrawi rozpuszczonej psyche. Doskonała forma produkcji jeszcze dokręca wkręty. Charakterystyczna czarno-biel z odcieniami szarości pośród nocy i mglistych warunków pogodowych zaślepia obraz niezdrowej manipulacji emocjami. Oshimi już z nikim się nie brata - ani z dzieckiem, ani z okrutną matką, która za zasłoną osamotnienia robi z siebie ofiarę bezradnej socjologii. Powrót do zwichrowanej seksuologii - jeszcze z okresu, gdy powstawały ,,Kwiaty zła'' czy ,,Drifting Net Cafe''. Prawdziwy, paniczny strach przed rodzicielką, stracony głos jako oznaka zmieszania, traumy i pożegnania z niewinnością lat młodzieńczych. Buldożer, który taranuje wszystko, co piękne w życiu prywatnym - bezpieczeństwo, własny dom, nawet ukochana kobieta działa pod wpływem egoistycznych pobudek. Pasywni mężowie, którzy nie radzą sobie z kobiecą sinusoidą emocjonalną. Bezradne dzieci, które nie znajdują opieki wśród najbliższych. Mocna pozycja, która przekręci na drugi bok, złamie piszczele i okradnie z godności.