Bogowie i potwory

✨Przychodzę do was z ostatnią częścią trylogii „Gołąb i wąż”. Po rozczarowaniu jakie miałam po „Krew i miód” liczyłam, że finał mnie zaskoczy i będzie czymś co uratuje tę opowieść. „Bogowie i potwory” jest niestety przeciętna, a to wielka szkoda, bo potencjał był duży.
✨W tej części głównie skupiamy się na tym jak poradzić sobie z żałobą i nie dać się jej zbyt mocno odczuć w codziennym życiu. Pojawia się też, bohaterka która wcześniej była epizodyczna i to ona w końcu pokazuje, że każdy ma swoje lęki i doskonale pokazuje jak, mimo przeciwności losu należy sobie z nimi radzić.
✨Motyw ucieczki i pościgu mógłby zniknąć, przeżywamy to przez 3 części tylko za każdym razem kto inny ucieka, a kto inny ściga uciekających. Czarny charakter, to fascynująca postać, która niestety nie została przedstawiona, dostała kilka stron i w ogóle nie zaspokaja to ciekawości.
✨A co się stało z przyjaźnią i miłością? Ona dalej jest, tylko cały czas w tym samym oklepany schemacie. Każdy ruch bohaterów względem siebie jest wręcz przewidywalny. Charakterne postacie, zostały pozbawione tego charakteru i sprowadzone do odgrywania klasycznych ról.
✨Zakończenie było tak przeciętne, że aż mi zabrakło słów. Przez całą trylogie przechodzimy przez walkę dobra ze złem, przeżywanie miłosnych rozterek i docenienie takiej relacji jaką jest przyjaźń, a na koniec dostajemy suche, dobre zakończenie. Bez żadnej refleksji, albo chociażby emocji, książka się kończy, ale nie pozostawia po sobie tego ...

Jestem w tej malutkiej grupce, która pokochała "Krew i Miód". Moje oczekiwania względem "Bogów i potworów" Shelby Mahurin były więc wysokie i… nie do końca zostały niestety spełnione.

Lou i jej przyjaciele wyruszają w ostateczną podróż. Skutki działań z poprzedniej części dają o sobie znać i zdecydowanie rzutują na rozwijającą się akcję. Odkrywamy nowe miejsca, ponownie jesteśmy świadkami wewnętrznych rozterek bohaterów. Co jakiś czas pojawiają się ciekawe zwroty akcji, jednak nie wszystko to do końca mi zagrało. Nie ciągnęło mnie do tej opowieści tak, jak przy poprzedniej, co po części napawa mnie smutkiem, bo naprawdę pokochałam tę historię.

Mogę jednak wskazać ogromny plus tej serii: finałowa bitwa. Często autorzy budują napięcie przez połowę książki, by ostatnią walkę zmieścić na dosłownie trzech stronach. Tutaj tak nie było, za co wielkie uznanie dla pisarki. Sceny były opisane świetnie, czytelnik drżał o swoich książkowych przyjaciół i nie było wiadomo, jak to wszystko się skończy.

Całą trylogię wpisuję do ulubionych - nie do topki, ale zdecydowanie będę do niej powracać myślami i polecać osobom, które szukają lektury z mniejszą ilością akcji, trochę poważniejszej, ale mimo to lekkiej. Niestety, "Bogowie i potwory" są jak dla mnie najsłabszą częścią serii, ale mimo to uważam, że warto ją przeczytać, aby poznać zakończenie cyklu. No i spędzić jeszcze trochę czasu z Beau. 😉

"Zbyt długo już żyłaś w strachu.
Strach pomógł mi przeżyć.
Strach powstrzymywał cię przed życiem."
Nie wiem co napisać, naprawdę. Jednocześnie czekałam na zakończenie historii Lou i Reida, a z drugiej strony strasznie się obawiałam, że mnie rozczaruje.
Skończyło się natomiast tak, że się trochę poryczałam na sam koniec, ponieważ to było takie dobre, że zrobiło mi się żal, że już nigdy nie przeczytam tych książek po raz pierwszy, i że już nigdy nie będę z wypiekami na twarzy przewracać kolejnych stron, niecierpliwiąc się co jeszcze się wydarzy.
"Bogowie i potwory" to idealne zwieńczenie tej serii, porywające, pełne zpierajacych dech, niespodziewanych, wręcz szokujących, zwrotów akcji, a co najważniejsze satysfakcjonujące. Razem z całą plejadą fantastycznych bohaterów, za którymi już tęsknię, będziecie się śmiać, płakać i przeżywać niesamowite perypetie, po prostu będziecie się świetnie bawić. Dlatego myślę, że nic nie podsumuje tej całej przygody lepiej niż słowa Osła ze "Shreka"..." Ja chce jeszcze raz".

“Bogowie i potwory” to zakończenie trylogii “Gołąb i wąż”, która stała się bestsellerem. Pierwszy tom początkowo mnie nie przekonywał, jednak wciągnęłam się w tę historię. Pamiętam że drugi tom mnie lekko zawiódł. Miałam duże oczekiwania do tej serii, a wyszło jak wyszło.

~Miłość, która zniszczy świat. Miłość, która stworzy go od nowa. Ich miłość była lekiem.~

Fabuła niesamowicie mi się ciągnęła, nie mogłam się wkręcić. Ciekawe uniwersum, zestawienie świata ludzi z czarownicami, które są potępiane i urządzane są na nie polowania i publiczne egzekucje. Akcja potrafiła przyspieszać, a potem od nowa wlokła się i tak na okrągło. Ogólnie ta część jest dosyć chaotyczna, pojawiają się bóstwa, dziwne stworzenia, a wielka walka na śmierć i życie też jest taka przerysowana. Chemia między głównymi bohaterami wyparowała. Spodziewałam się o wiele więcej, jednak z całej tej trylogii ta część jest najsłabsza.

"Bogowie i Potwory" to ostatnia część trylogii Shelby Mahurin. Czytało się ją szybko i przyjemnie, acz oklepany motyw amnezji (magicznej rzecz jasna) trochę popsuł mi radość z tej pozycji.