Bogowie i potwory recenzja

Emocjonalny rollercoaster.

Wraz z ostatnimi stronami i odłożeniem książki na bok, kipiałam od emocji, które rozsadzały mnie od środka. Od szczęścia po przeczytaniu rewelacyjnego finału ulubionej serii, po zagubienie i żal, że historia już się skończyła.
I to na dodatek, po niezwykle rozczulającym finale… Nie spodziewałam się, że przejście przez ostatnie kilka stron będzie tak trudną wędrówką.

"- Nie zadawaj mi pytań, mon amour, a nie usłyszysz żadnych kłamstw."

Po niesamowicie dobrym pierwszym tomie serii i nieco gorszym, przegadanym drugim, otrzymaliśmy niezapomniany finał godny czekania.

Od samego początku fabuła naszpikowana jest akcją do granic możliwości, a autorka niestrudzenie gra na emocjach czytelnika, co rusz, wbijając bohaterom boleśnie szpile, jakby chciała pokazać „jeszcze z Wami nie skończyłam”. Przez to – lub dzięki temu, powieść czyta się błyskawicznie, ale jednocześnie momentami potrzebowałam przerwy, żeby złapać oddechu i gdzieś w tym chaosie potyczek poukładać myśli. Wydarzeń i zwrotów akcji było tak wiele, że spokojnie wystarczyłyby na niejedną książkę.

Niezwykle spodobały mi się zmiany, jakie zaszły w niektórych bohaterach. Zwłaszcza to, jak rozkwitła Cecylia, która zdecydowanie nie należała do najbardziej lubianych przeze mnie bohaterek, było zaskakujące, lecz bardzo mile widziane. Olbrzymia metamorfoza, jaka w niej zaszła jest tym, czego właśnie w takich powieściach szukam. Nie przekonuje mnie bohater będący na końcu powieści tą samą osobą, jaką poznaliśmy na początku, pomimo tego, że w międzyczasie wydarzyło się milion rzeczy, które musiały pozostawić na nim piętno.

Jeśli przy bohaterach już jesteśmy, to nie można zapomnieć o naczelnej czarownicy i jej łowcy. Relacja Lou i Reida to istna wisienka na torcie. Nie jest lekko, nie jest łatwo (na całe szczęście), ale za to są rumieńce i bardzo konkretne sceny miłosne, niewulgarne mogące niejednego przyprawić o rumieńce.

Z rzeczy, jakie najmocniej przypadły mi do gustu to poza świetnie poprowadzonym motywem walki dobra ze złem, zwłaszcza w kontekście ludzkiej natury, to również pokazanie nam nieco innej strony świata bohaterów. Pełnego tytułowych bóstw, potworów, ale i podwodnych krain. Oj, poczułam niedosyt.

Dla mnie byłby to idealny materiał na jeszcze jedną historię.

Żałuję, że ta przygoda już się skończyła. Lecz jednocześnie było to najlepsze zakończenie historii, jakie mogłabym sobie wymarzyć.