Bride

Ali Hazelwood to autorka, której książki uwielbiam i zawsze sięgam po nie w ciemno, ponieważ wiem, że mnie zadowolą! Jednakże zważywszy na to, że autorka do tej pory nie zabierała się za gatunek romantasy, tym razem mocno zastanawiałam się nad tym, czy "Bride" również przypadnie mi do gustu. Czy tak było?

Przyznam szczerze, że książka oczywiście nie jest idealna, bo mogłaby być zdecydowanie krótsza, gdyby usunąć kilka nic niewnoszących fragmentów i elementów fabuły, ale jestem naprawdę bardzo pozytywnie zaskoczona tym, jak Ali Hazelwood podeszła do romansu wampira i wilkołaka. Na początku trochę nie mieściło mi się w głowie, jak taki układ miałby w ogóle funkcjonować, bo przecież są to tak skrajnie różne stworzenia. Jednak w przypadku "Bride" naprawdę to zagrało! I to nie tylko pod względem emocjonalnym, ale także fizycznym, co dla niektórych może okazać się trochę kontrowersyjne, szczególnie że autorka bardzo obrazowo przedstawiła sceny zbliżeń głównych bohaterów.

Ali Hazelwood znana jest z tego, że w swoich książkach bardzo mocno trzyma się faktów i w tym przypadku również tak było, co dodatkowo zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Chociaż w swoim ponad trzydziestoletnim życiu przeczytałam dość sporo książek, w których występowały wilkołaki, jakoś nigdy specjalnie nie zastanawiałam się nad ich anatomią i tym, w jaki sposób odbywają się u nich pewne rzeczy. Pewnie było to spowodowane tym, że autorzy specjalnie nie skupiali się na tych aspektach, więc też ...

Pewnie większość z was kojarzy mnie z romansami. Czasem zdarzają się wyjątki, a jest nim między innymi "Bride". To świetne romantasy, na które skusiłam się, bo autorką jest Aly Hazelwood, a jej twórczość wręcz kocham.

Arażowanego małżeństwa między wilkołakiem a wampirzycą, pełnego międzygatunkowej rywalizacji i nienawisci jeszcze nie widziałam! Okazuje się, że ma to szansę funkcjonować! Może dlatego, że wampiry w przypadku "Bride" to istoty śmiertelne, niewyidealizowane, wręcz nacechowane negatywnie; chciwe, egoistyczne, patrzące tylko na swoje dobro. Za to wilkołaki, mam wrażenie, były kreowane na silniejsze, bardziej wytrzymałe i skore do uczuć, współpracujące, dążące do dobra ogółu.

Lowe był alfą. Bronił swoich ludzi za wszelką cenę, nie wahał się wejść w związek małżeński po to, by zapewnić spokój i bezpieczeństwo.

W przypadku Misery sytuacja jest bardziej skomplikowana: wampirzyca nie do końca dobrze czuje się wśród swoich. Porzuciła życie w hermetycznym społeczeństwie na koszt pracy wśród ludzi, gdzie także zamieszkała i funkcjonowała. To właśnie jej postać najczęściej wywoływała na mojej twarzy uśmiech. jej poczucie humoru, cięty język dostarczał mi rozrywki.

Ich związek bardzo szybko przeszedł etap od nienawiści do wzajemnej fascynacji i ukradkowych sprzeń podszytych pożądaniem. W grę wchodził też motyw found family, bo po ciężkich początkach otoczenie wi...