Był sobie pies 2

„Był sobie pies 2” to jedna z tych książek, gdzie wiesz, co prędzej czy później czeka bohatera, jednak kolejne rozstania stają się boleśniejsze. Również nie zaleca się, po zakończeniu, czytania wyrywkowych fragmentów czy powracania do zakończenia, bo rozpacz tylko czeka, by znowu opanować ciało.
Emocjonująca, ukazująca piękno prawdziwej, bezwarunkowej przyjaźni oraz miłości historia, która uczy, że nie można podejmować się samodzielnej walki z potworami codzienności. W tej rywalizacji warto mieć przy sobie kogoś, kto wesprze dobrym słowem, a nawet donośnym szczeknięciem. Wzruszająca, pozbawiająca tchu na znacznie dłużej, niż to zalecane. Po lekturze odbądź rozmowę ze swoim czworonożnym towarzyszem. Przytul go i podziękuj za to, że jest przy tobie i pomaga przetrwać nawet najgorszy dzień!

Bailey był kiedyś psem bardzo przywiązanym do swojego chłopca, los jednak jest okrutny i pies nie może towarzyszyć swojemu panu dłużej niż kilkanaście lat. W kolejnych swoich wcieleniach sympatyczny zwierzak ma do wykonania jakieś zadanie, odradza się w różnych rasach i co za tym idzie dostaje różne imiona. W tej części Bailey powraca głównie jako suczka Molly, ale nie tylko. Jednak ten okres jest dla czworonoga bardzo ważny, spotyka on bowiem małą dziewczynkę, Clarity, jednak jej mama jest nie tylko osobą bardzo egoistyczną i zapatrzoną w siebie, ale dodatkowo nienawidzi psów. Po wielu latach, pies odnajduje swoją małą przyjaciółkę, która nie jest już taka mała i… ma kolejne zadanie do wykonania. Musi pomóc ukochanej pani odnaleźć prawdziwą miłość i zrealizować jej marzenie. Czy uda mu się tego dokonać w jednym wcieleniu? Czy życie, które jest bardzo pomerdane potraktuje go łaskawie?
Nie pamiętam już kiedy ostatnio tak bardzo wzruszyła mnie jakaś książka, pomijając oczywiście pierwszą cześć, czyli Był sobie pies. Widać, że autor ma bardzo specyficzne podejście do zwierząt, a w szczególności do psów, bo chyba nikt tak jak on nie potrafiłby wejść w psychikę psa. Jestem od wielu lat właścicielką kilku psów, zawsze są u mnie przynajmniej dwa jednocześnie, więc wiem co mówię, bo często rozumiemy się z moimi pupilami bez słów.
Narratorem powieści jest oczywiście pies, który swoim psim dedukowaniem często rozbawia do łez, ale równie często też wzrusza.
Autor dzieląc si...

`Moja C.J nauczyła mnie ,że to w porządku kochać kogoś więcej niż tylkomojego chłopca Ethana,pokazała,że tak naprawdę
przez te wszystkie lata kochałem wielu ludzi i że właśnie to było największym sensem mojego życia"

Bailey powrócił. Choć tak naprawdę do samego końca był w rodzinie, w której być powinien po śmierci swojego właściciela Ethana.
Mimo nowych wcieleń los chciał aby  zawsze mógł odnajdywać Clarity. Niegdyś małą dziewczynkę,którą ratował.
Jego misją było aby zawsze mógł ją chronić.
I mimo wielu sprzeciwności losu udawało mu się to.
Był wiernym i kochającym pieskiem choć też nie miał łatwo w nowych wcieleniach,które przybierał.
Do ostatnich dni pomagał a także ratował życia ludzi.
Wiedział,że ludzie potrzebują być kochani i chciał aby w ich życiach ta miłość choć w pewnym stopniu zaistniała.
Był także wiernym towarzyszem ludzi,którzy odchodzili już z tego świata.
Pomagał im przejść na drugą stronę w spokoju i poczuciu bezpieczeństwa.

Tak jak poprzednim razem było wzruszająco. Były też łzy szczęścia.
Opowieść z perpektywy psa jest pomaga nam dostrzec to czego nie widzimy.
Zwierzęta są bardziej wrażliwe i wylewne w uczuciach i można to zobaczyć na przykładzie swoich pupili.
Potrafią wyczuć nasze uczucia bardziej niż ludzie.
A swoją bezwarunkową miłością potrafią czynić cuda.