Chłopiec, który narysował Auschwitz

Przeżyte piekło innych zawsze odbije się na naszej psychice.
Tragizm, nieludzkie warunki w jakich przyszło żyć więźniom w obozach koncentracyjnych, te historie sprawiają nam ogromne emocje wywołane ich wspomnieniami. Ciężko się czyta o przeżyciach z okresu drugiej wojny światowej, podziwia się walkę o życie w podludzkich warunkach, a przede wszystkim szanuje. Każdy ma własną opowieść, każdy obrazując powstałe wydarzenia przyczynił się do historii, która już zanika, a jest niezwykle ważna.
Niestety ile już wspomnień zostało zabranych do grobu, których nie poznamy.

"Chłopiec, który narysował Auschwitz" jest autobiografią autora, jego trudnymi wspomnieniami oraz szkicami z okresu przebywania w obozie koncentracyjnym. Jako trzynastoletni chłopiec trafił do Auschwitz. Kiedy został przetransportowany do innych obozów, aż w końcu wyzwolony z więzienia, w dalszym czasie zamieszkiwał Buchenwald, i tam za pomocą zapamiętanych obrazów wracał do wstrząsających chwil i przenosił je na papier. Jak sam mówi:
"Doszedłem do wniosku, że jeżeli my, którzy to przeżyliśmy, nie ujawnimy gorzkiej prawdy, to ludzie po prostu nie uwierzą w rozmiar nazistowskiego zła. Chciałem się podzielić nie tylko okropnościami, lecz także naszym życiem, codziennymi wydarzeniami i walką o przetrwanie."

Takie książki pomimo swojego przygnębiającego charakteru powinny być przez nas czytane, aby poznać okrucieństwo i bestialstwo jakie narodziło się z nienawiści do innych grup etniczn...

Tak wiele książek z gatunku literatury obozowej przeczytałam, ale jeszcze nie zetknęłam się z takim sposobem narracji jak tutaj. Czym różni się akurat ta pozycja od innych? Po prostu głównym bohaterem, którym jest trzynastoletni autor. Trafia on wraz ze swoją mamą do Auschwitz pod koniec II wojny światowej.
Spojrzenie chłpoca na rzeczywistość obozową jest ciut inne niż relacje dorosłych. Przede wszystkim to okrucieństwo jest oswajane za pomocą kolorowych rysunków, które pomagają mu odnaleźć się w trudnej sytuacji oraz choć trochę zrozumieć to, co go spotkało. Nie oznacza to wszak, że jest piękniej czy łatwiej. Nic z tych rzeczy, za to możemy dostrzec inne podejscie zarówno współwięźniów do dzieci jak i jednak strażników. No i mimo wszystko ta młodzieńcza cheć przetrwania tego piekła daje siłę i ogromną nadzieję na wolność.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu W.A.B

RECENZJA „CHŁOPIEC, KTÓRY NARYSOWAŁ AUSCHWITZ”. Geve Thomas

Nie często zdarza mi się sięgać po tematykę wojenną, ale tym razem czułam, że będzie to adekwatna książka dla mnie. Nie wiem dlaczego. Po prostu gdy ją zobaczyłam, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.

Nie jest napisana naukowo, nie ma trudnego języka czy wielu danych statystycznych, które męczą od pierwszych stron…

Mieliście kiedyś okazję usiąść z dziadkiem lub babcią, lub kimś, kto miał „okazję” przeżyć wojnę? Słuchaliście historii z ich ust? Jeśli tak, to mnie zrozumiecie, jeśli nie, to tym bardziej polecam tę książkę.

Całość jest wręcz opowiedziana i ktoś mógłby zarzucić, że spokojnie z tej książki można by stworzyć grubaska, który zawierałby niezliczoną ilość stron do przeczytania, gdzie autor przekazałby wszystko dokładniej rozdrabniając się na każdy dzień spędzony w obozach ale… po co? Kto by sięgnął do takiej książki? Na pewno nie tyle osób niż dzisiaj, gdy mamy do przeczytania 350 stron.

Dzięki temu, że autor opowiada całość ze swoich wspomnień, mamy wrażenie, że siedzimy obok niego na kanapie i patrzymy na album z obrazkami, zdjęciami, jego dzieciństwem… przenosimy się wraz z nim by poznać losy zaraz sprzed wojny i w jej trakcie. Widzimy to, co dziecko widziało swoimi oczami przebywając w każdym z trzech obozów w jakich było.

Nie jest to łatwa książka, ale nie powiedziałabym, żeby była też cię...