Chopin 2. Uchwycić nieuchwytne

Tom niniejszy, zatytułowany "Chopin 2. Uchwycić nieuchwytne", idzie śladem pierwszego, "Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans", dopowiadając jego treść o wątki czekające na szersze rozwinięcie. Jednak, inaczej niż tamten, nie stanowi całości jednolitej. Powstawał - w wyniku nieustającej fascynacji fenomenem i paradoksem twórczości autora nokturnów i ballad - na przestrzeni minionego półwiecza. Zewnętrznym impulsem stawały się najczęściej kolejne sympozja, kongresy i inne spotkania dotyczące Chopina i romantycznego "wieku uniesień", zapraszające swoim tematem czy myślą przewodnią do podjęcia wyzwania. W istocie rzeczy, zebrane tu teksty rodziły się z wewnętrznej potrzeby, z konieczności opozycji wobec wciąż jeszcze dominującego w myśleniu akademickim ortodoksyjnego poglądu na muzykę Chopina, na jej kształt, charakter i istotę, redukowane do właściwości techniczno-formalnych. Powstawały jako rekonesanse przestrzeni dotychczas nieobjętych naukową interpretacją, jako próby całości i pełni, ujmowane w perspektywie nowych humanistycznych metodologii.