Chrześcijanie i muzułmanie w rozwoju dziejowym

Książka przedstawia relacje między dwiema wielkimi religiami – chrześcijaństwem oraz islamem. Autor odszedł od tradycyjnego sposobu ich opisywania. Pokazał, jak konflikty i współdziałanie chrześcijan z muzułmanami wpływały na relacje wewnątrz każdej z tych religii, na wzajemne odniesienia pomiędzy różnymi grupami chrześcijan i wyznawców islamu. Omówił nie tylko relacje z islamem katolików i protestantów, ale też prawosławnych oraz wyznawców kościołów wschodnich, m.in. koptów, nestorian, którzy w średniowieczu mieli największą organizację kościelną świata, a dziś są niemal zapomniani. Autor demaskuje liczne mity, jakie narosły wokół tych problemów. Jednym z nich jest przekonanie o nieustannych konfliktach między chrześcijanami i muzułmanami. Rzeczywiście, było ich wiele. Ale tak chrześcijanie jak i muzułmanie z o wiele większym zapałem zwalczali własnych „heretyków” niż „pogan”, a jednocześnie wiele nawzajem zapożyczali od siebie, inspirowali się w zakresie kultury, wojskowości i in. Autor starał się nie ulec wpływom czy to chrześcijańskiego, czy muzułmańskiego punktu widzenia. Pokazał, jak wyznawcy obu religii czasem w walce, a częściej we współdziałaniu zmieniali świat, pracowali nad jego zespoleniem, tworzyli przesłanki tego, co dziś nazywamy globalizacją.