Chwały Śiwapurany Sonety pisane na podstawie wersetów..

Nie wiem, kim jesteś, Panie, bo cóż może wiedziećGarść popiołu, co duszy okrywa diamenty,I czy proch, co na słowach twych spocząć się waży,Błogosławiony będzie, czy będzie przeklęty."...Śiwa łączy w sobie przeciwieństwa, co zdradza jego dwojaką naturę. Jest zarówno życzliwy i wrogi, stwarza i unicestwia, przejawi a cechy ascetyczne i erotyczne. Utożsamia transcendencję, boską istotę, wobec której człowieka przejmuje trwoga. W oczach swych wyzn awców Śiwa jest podmiotem miłości i adoracji, biegunem relacji, w której człowiek oddaje się bogu, zyskując odeń pełnię łaski. W Śiw ie dokonuje się pojednanie przeciwieństw: dobra i zła, aktywności i bezruchu. Bóstwo jest wyrazem natury rzeczywistości przejawiając ej się w świecie w wielu pozornych dwubiegunowych relacjach, które nie są odrębnymi stanami, lecz parami współzależnymi. Śiwa person ifikuje energię przejawiającą się we wszechświecie, będąc niezmienną ostateczną przyczyną przemijających bytów. Obok bogów Wisznu i Brahmy jest trzecią osobą trójcy: niszczycielem, a zarazem odnowicielem i stwórcą świata, gdyż zgodnie z hinduską filozofią destrukc ja inicjuje kreację."Sebastian Michalak