Cień bolesnych wspomnień

Nie pierwszy raz stykam się z piórem autorki. Niby wiem czego mogę się po niej spodziewać, aczkolwiek nic nie poradzę na to, że wciąż mnie zaskakuje. Sama wiele razy słyszałam opowieści o wojnie, krzywdzie i stratach, których nigdy nie odzyskali. Tym bardziej miałam pragnienie, by wgłębić się w tą opowieść i ujrzeć co sama autorka ma nam do przekazania.
Jakby nie patrzyć woja na każdym odbiła swoje piętno. Tym bardziej ucieszyło mnie, kiedy odnalazłam w niej całe stosy wzruszeń i łez. Poruszała nie tylko trudne tematy, ale i nas skłaniała do takich refleksji. Sprawiła, że sama szybko przekalkulowałam ile posiadam i co bym zrobiła, gdybym nagle musiała to stracić. Nawet nie wiecie jakie to były ciężkie przemyślenia... Chwilami nie potrafiłam odróżnić historii od rzeczywistości. Bohaterzy tak wryli się w moją psychikę, że odczuwałam to samo, co oni. Jakby ta historia przenikała do mojej duszy, jakby postacie chciały, żebym przeszła wszystko z nimi. Jakby potrzebowali zrozumienia i pocieszenia, a ja odbierając im część historii mogła sprawić, że będzie im lepiej, znośniej.
Bardzo ciężko jest pogodzić się bohaterom ze śmiercią bliskiej osoby. Każdy ten brak przeżywa na swój sposób. Wiedzą, że trzeba rozpocząć ten nowy rozdział w życiu, ale nikt nie chce brać w nim udziału. Nie bez matki... Przyszłość, choć pomimo krzywd zapowiadała się obiecująco wcale nią nie była. Nawet po czasie udało się kobiecie wyjść za mąż, aczkolwiek sielanka nie trwała długo. Od tego momentu...

„Cień bolesnych wspomnień” to moim zdaniem niebanalna historia o ludziach i ich życiu podczas wojny. Polecam.