Opinia na temat książki Co nas nie zabije

"Co nas nie zabije" to kontynuacja doskonałej trylogii "Millenium", od której zaczął się mój wielki powrót do czytania. Dlatego podchodziłam do niej z dużym dystansem, wszak literackie i filmowe kontynuacje, napisane bądź nakręcone przez innych autorów rzadko bywają dobre.

A jak z niełatwego zadania powrotu do świata "Millenium" wywiązał się David Lagercrantz?

Nie miałam wielkich oczekiwań, więc nie zawiódł mnie aż tak bardzo. Bo "Co nas nie zabije" oceniane w oderwaniu od niedoścignionej prozy Larssona to solidna, całkiem sprawnie napisana sensacja. Z wartką akcją, niezłą intrygą, ciekawymi zagadnieniami sztucznej inteligencji i autyzmu oraz oczywiście rozgrywkami wielkich korporacji i tajnych służb. I jako taka książka zasługiwałaby nawet na siedem gwiazdek.

Niestety, kiedy zestawimy powieść Lagercrantza z trylogią Larssona, ta pierwsza staje się miałka, trochę bez polotu, nieco naciągana. Wykreowany przez Lagercrantza świat jest dość uproszczony, pozbawiony licznych w poprzednich tomach szczegółów, niuansów, powiązań, zapętleń. Wyraziści bohaterowie Larssona tracą charakter i pazur. Nawet "pancerna" i genialna Liz Salander tym razem nie zachwyca.
Daleki od larssonowskiej prozy jest też język powieści, bardziej uproszczony, mało wyrafinowany. Znać, niestety, że to nie oryginał i warsztat także nie ten. Dlatego jedna gwiazdka mniej.

Pomimo wszystko, nie jest to książka zła. Można przeczytać ją dla czystej rozrywki, bez szczególnych oczekiwań, jako całkiem przyzwoitą, wciągającą sensację.

Ale Mistrz pozostaje tylko jeden. Niepodrabialny.