Opinia na temat książki Czarnoksiężnik i kryształ

"Stali koło zagajnika: piątka wędrowców na pustej ziemi.
Przed sobą widzieli linię w trawie, odpowiadającą dokładnie linii na niebie. [...]
Ścieżka Promienia. Hen przed nimi, tam gdzie ten Promień przecinał się ze wszystkimi innymi, stała Mroczna Wieża".

Chociaż dobrze wiemy, że świat poszedł naprzód, w tej części poznamy trochę przeszłości. Roland w końcu zdecydował się opowiedzieć towarzyszom o swojej burzliwej młodości i pierwszej wielkiej miłości, którą była Susan Delgado, a ja tę opowieść uwielbiam. Może i faktycznie było ciut za długo i zbyt romantycznie, ale mi to zupełnie nie przeszkadzało, chyba jestem jakaś dziwna. Totalnie wsiąkłam w tę wręcz westernową opowieść, od obowiązkowego pakietu badań kontrolnych u wiedźmy Rhei (mogłaby założyć własną klinikę, z taką praktyką i fachem w ręku opędzałaby się od klientek :P) i tajemniczego spotkania Susan i Rolanda, po wiadomy koniec tej historii.

I już wiadomo dlaczego Roland jest jaki jest. Pewnie nie wszystko zostało nam zdradzone, ale wszystko zaczyna się układać w całość. Powoli.

Tylko ten czarnoksiężnik z Krainy Oz jakiś taki przyklejony plastrem do tej historii, że człowiek się zastanawia co autor miał na myśli ;)